We hebbe d’r mier ès dè ge denkt. Vruger in de kathechismusles moeste zè al liere. De Blijde geheime, de Droevige geheime, mar òk de Glorievolle geheime en dè waare de mòiste. Kende ze nog?
Tiggeworrig hedde veul aander geheime mar zeker nie minder. Ès gè op de fiets iemest tegekamt dan ist vur ming un geheim wor dieje’n iemest nor toe gù.
Ja soms kunde ut òn de tas zien wor ze op aon doen. Lichtblauw is de regsewinkel ès gè ‘r vur stòt en donkerblauw is dan de linksewinkel ès gè bent blijve stoon op ons mertplein.
En dan nog zing er bij die oew um d’n tuin leiden, zò ès dè zò moij klinkt. Die gòn mè un dokerblauwe tas gewoon binne bij de lichtblauwe of umgekiert en kamme dan buite mè de bòtschappe in un bruin doos en die tas letter dan hellemòl onderaon in.
Nie alliejn vrouwe en mense hebbe geheime, nou zit ut hel Land van Cuijk inèns vol mè geheime, de pareltjes van onze streek, zoewe noeme ze die.
En umdè wij nou toch nie weid op vèkansie meuge wille ze hebbe dè wij die gòn zuuke mè de fiets of te voet want zoewe zegge die eigeste mense; ze zitte korter bij ès dè ge denkt.
Gè moet ut wel wille zien, d’r is un spreekwoord; Geft d’n Uil un kaars en unne’n bril, wà màkket oew ès ie ut nie zien wil. Volgè’s hun is dè hier zeker van toepassing.
Dur kumt nog bij ès ge in onze streek blijft dan hedde gèn gevoor dègge van unne berg afvalt ,hoguit rolde op de graafseweg van die aaw belt af.
Nou en dur is toch niks zò moij ès rollebollend dur ut leven te rolle want ut leeve zit toch van’t begin tot ut eind vol mè geheimkès...
Hawdoe
Pietje de grondwerker
