Door Elly Meijnders - Anne Gerritsma heeft zojuist een boek uitgegeven met de titel “Inktzwart”. Zij exposeert haar werk deze maand in een vitrinekast van de bibliotheek in Myllesweerd. Ik had met Anne en haar moeder Astrid een gesprek in de bieb. Zij oogt jong en ik vraag naar haar leeftijd.
Anne glimlacht wat verlegen: “Ik ben nu 19 jaar, ik word in juli 20. Ja, best wel jong om een boek uit te geven, maar ik ben ook al jong gaan schrijven. Toen ik klein was, schreef ik altijd liedjes, maar ik kon eigenlijk niet zingen. Zo gauw ik kon schrijven ben ik daarmee begonnen. In mijn klas was er iemand, ook uit Mill, die een gedichtenbundel had uitgegeven. Ik wilde dat ook eens proberen. Ik ben nu niet meer tevreden over die probeersels van toen. Hoe oud? Ja, ik was toen veertien.
Maar je moet nooit iets weggooien, later zijn dat leuke herinneringen, Anne.
Anne schudt haar donkere haren: “Neen, dat doe ik ook niet. Wat ik nu doe, vind ik eigenlijk het leukste. Het is fijn als je jezelf mag verliezen in een verhaal, in je personages. Als je zelf schrijft, mag je het ook zelf weten. Met schrijven zit je nog meer in het verhaal dan met lezen. Ik ga echt in de personages. Die moeder in “Inktzwart” is zo totaal anders dan ik. Zij is echt iemand die ik vanaf het begin van het boek haat en dan toch probeer haar te begrijpen. Het is de bedoeling dat ik haar in de volgende delen minder ga haten, maar ik weet niet of me dat gaat lukken. De hoofdpersonages veranderen in de volgende delen, ik heb al een heel leuk einde bedacht voor deel twee”, grijnst ze mij toe.
“Het zit allemaal al in haar hoofd, ze heeft veel inbeeldingsvermogen”, vult Astrid aan.
Anne: “Niet diepgaand, dat komt tijdens het schrijven. Uiteindelijk moet alles wel kloppen. Ik wil later echte fantasy gaan schrijven. Ik heb ook wel eens gedacht om een kinderboek te schrijven, maar dat is voor nog veel later. Nu liever voor volwassenen. Ja, ik heb zeker nog meer hobby’s. Natuurlijk is er allereerst mijn studie Sociale Pedagogische Hulpverlening (SPH). Ik oefen iedere maandagavond met toneelvereniging Wilbertoord in de Wilg. En lezen is natuurlijk sowieso een hobby. Ik schilder en speel gitaar en keyboard”.
Dat is een vol programma, Anne. Hoe zie je je toekomst?
“Eigenlijk wil ik nog wel verder studeren aan de universiteit. Neen, niet in het buitenland, in Nederland. De studie duurt vier jaar, zolang zou ik niet in het buitenland willen zijn”, kijkt ze lachend naar haar moeder.
Wie meer wil weten over Anne, haar boek en gedichten kan haar mailen:
