Door Elly Meijnders - Adrie de Backer heeft voor de SWOM een ontwerp mogen maken voor een kleinood voor de langst zittende vrijwilligers, dat vrijdagavond, 25 november werd uitgereikt door het bestuur van de SWOM.
Hij heeft het logo van de SWOM uitgevoerd in lichte klei en het geplaatst op een donkere houten sokkel, waarin de dank voor de inzet en de voornaam van de vrijwilliger is gegraveerd.
Adrie, vond je het een moeilijke opdracht, een lastig verzoek?
Adrie houdt zijn hoofd schuin: “Neen ik vond het niet moeilijk. Ik was vereerd dat ik zoiets smaakvols mocht maken. Het verraste mij wel omdat het zoveel stuks waren. Het logo moest tot zijn recht komen, dat is bekend. Voor mijn gevoel heb ik dat gewoon uitgewerkt, technisch kan ik dat”.
Je hele huiskamer staat vol keramiek. Hoe lang doe je dit al?
“Ik noem dit mijn derde carrière”, lacht Adrie. Ik heb een onderwijsbevoegdheid voor handarbeid. Daar is de liefde voor klei ontstaan. Toen ik in de VUT kwam werd het echt intensief. In Maastricht heb ik wel een bepaalde aanpak van plastische vormgeving geleerd. Eigenlijk is de belangstelling voor vormgeving er al van kinds af aan. Wij maakten uitstapjes, bijvoorbeeld naar Antwerpen en dan vond ik beeldhouwwerken als kind heel interessant. Ja, ik werk heel veel thuis. Na mijn eerste beeld van een vrouwelijke torso ben ik ook heel anders naar vrouwen gaan kijken. Of ik denk dan, dat is een interessant gezicht, dat zou ik wel willen boetseren”.
Maar je bent nu 76 jaar, werk je nu nog zo hard? En wat bedoel je met derde carrière?
Adrie wijst: “Ik maak flinke beelden, die wegen wel wat. Ik heb geëxposeerd in Beers en bij de Hobby Doe Wat. In Beers ben ik eerste geworden. Prijs: 2 weekenden exposeren bij het Aambeeld in Wanroy. Leuk die publiciteit en die aandacht maar dat gesjouw met die beelden kan ik niet meer. En echt een portret maken, dat is me ook te inspannend geworden, maar ik vind het nog steeds leuk om een kopje te maken. Ik vind het ook fijn om bij het Senioren Hobby Centrum als teamleider te werken. En ik had twee carrières hiervoor, de ene als tegelzetter en de tweede in het onderwijs. Ja dat was een heel ander milieu”, grijnst hij.
Volgens mij zijn je vrouw Corry en jij allebei nog vief en actief.
“Ik prijs me gelukkig, dat wij nog allebei gezond zijn. Wij zijn inderdaad nog heel vief en hebben beiden een brede belangstelling. Alle schilderijen die je ziet hangen zijn van Corry. Wij tuinieren samen en zijn lid van Tennisclub Topio. Wij zijn dit jaar met zijn tweetjes gaan fietsen langs de Moezel en nog een week op Texel. En wij hebben een jongen en een meisje en drie kleindochters. Neen, zij wonen niet in de buurt. Peter woont in Rhoon, Marion in Hilversum. Ja, Marion heeft onze talenten geërfd. Zij heeft de kunstacademie in Breda gedaan en is grafisch ontwerper. En Sanne, de oudste kleindochter is op het gebied van wiskunde net zo goed als ik”, besluit hij.
