Regelmatig bezoek ik thuiswedstrijden van Juliana in Mill en van PSV in Eindhoven. Omdat ik vaak de vraag krijg: “maar wat moet je als blinde bij een voetbalwedstrijd,” bedacht ik er maar eens een artikel over te schrijven. Want voetbal is ook als je niets kunt zien echt een beleving.
PSV
Natuurlijk, er is wel een verschil tussen het bijwonen van wedstrijden van Juliana in Mill en PSV in het Philipsstadion in Eindhoven. Bij PSV heeft men een blindentribune. Niet dat er een tribune is die vol met visueel gehandicapte voetballiefhebbers zit. Het is een vak vlak aan het veld waar ook niet gehandicapten de wedstrijd volgen. Maar als je blind of slechtziend bent en je reserveert een ticket, dan kom je op die tribune te zitten met je begeleider. Dat omdat vanuit die positie later het verslag gedaan zal worden voor alle visueel gehandicapten. Je ruikt het gras, je hoort de spelers tegen de bal trappen, af en toe hoor je ze steunen, kreunen en hogere machten aanroepen.
Beleving
Je krijgt bij PSV een hoofdtelefoon en 2 enthousiaste verslaggevers ergens in het stadion doen vervolgens non-stop verslag vanuit jouw positie. Ze vertellen niet alleen wat er op het veld aan de hand is, maar ook omschrijven ze alle randgebeurtenissen. Dit doen ze echt op een enorm leuke manier. Vaak luister ik met 1 oor naar de verslaggevers en met het andere naar mijn begeleider (mijn dochter Mieke) en naar het stadiongeluid. Het is leuk om deel uit te maken van een stadion met 30.000 mensen die juichen, zingen, roepen en springen als er gescoord wordt, of juist stil worden als het even niet loopt zoals verwacht.
Juliana
Bij Juliana is het minder druk dan bij PSV. Hier geen blindentribune en niet 2 verslaggevers op een hoofdtelefoon. Bij Juliana roept Jan vd Wiel aan het begin van de wedstrijd om wie de spelers zijn, wie pupil van de week is en in de rust de ruststanden van alle wedstrijden in de Juliana-klasse en het winnende lotnummer voor het boodschappenpakket. Mijn begeleider (mijn zwager Felix) en ik kiezen standaard positie op de tribune vlak bij de ingang van de kantine. Om ons heen staan een aantal leden van de vaste Julianakern. Zij voorzien me van commentaar, vertellen hoe het eigenlijk zou moeten en wie er gewisseld zou moeten worden. Het is uiteraard allemaal anders dan bij PSV, maar de beleving van voetbal is hetzelfde.
Beeld
Kortom, door alle genoemde factoren en enige fantasie kun je als blinde best voetbalwedstrijden bijwonen en je er een beeld van vormen. Natuurlijk, ik zou liever wel de beelden kunnen zien, maar mijn motto is: Gelukkiger dan iemand die ziet, is een blinde die aanvaard en geniet. Op dus naar een mooi nieuw (voetbal)jaar met weer mooie wedstrijden en mogelijk een PSV-kampioenschap.
Corné Kremers - Mill
