Afgelopen maand hadden we drie raadsvergaderingen: op de 20ste een reguliere raadsvergadering met vooral onderwerpen uit Gemeenschappelijke Regelingen (GR’s) en weinig politieke issues.
Afscheid
Op de 28ste namen we afscheid van de oude raad. Peter Cornelissen (CDA), Marcel van den Elzen (AB’90), Frans Janssen en Anita Straatman (VKP) en Frans van der Heijden (DL) verlieten de raad met leuke toespraakjes. Allen keken tevreden terug op een leerzame periode in een prettige samenwerking.
Ook namen we afscheid van de oudste politieke partij van onze gemeente. Dorpslijst Langenboom (DL) verdwijnt van het politieke toneel en zal in een volgende raad niet meer vertegenwoordigd zijn.
Coalitiebesprekingen
Op moment van schrijven zijn de coalitiebesprekingen nog in volle gang. Het CDA is met 7 zetels veruit de grootste partij in onze gemeente geworden. Omdat VKP en AB’90 het slechts met ieder 4 zetels moeten doen, heeft geen enkele partij de absolute meerderheid in onze raad kunnen krijgen. Dat betekent dat met verschillende combinaties rekening gehouden moet worden. Om tot een coalitie te komen neemt traditiegetrouw de grootste partij het initiatief om met andere partijen in gesprek te gaan.
Nieuwe raad
Op donderdag de 29ste werd de nieuwe raad geïnstalleerd. En nieuw op het pluche zijn: Erik van Daal (VKP), Jos van den Boogaard (AB’90) en Monique vd Elzen-Gerrits, Hans Vermeulen, Wilfried Hermans (allen CDA). Zij legden één voor één ten overstaan van onze burgervader de eed of de belofte af.
De eed en belofte
In Nederland wordt de eed afgelegd met de woorden: "Zo waarlijk helpe mij God almachtig". Waarbij de beëdigde ten slotte de eed bekrachtigt door het opsteken van de twee voorste vingers van de rechterhand. Bij een belofte formuleert men een belofte of een verklaring als volgt: "Dat verklaar en beloof ik". In dat geval is het niet nodig de twee voorste vingers van de rechterhand op te steken.
Ik vind dat er best veel verschil is tussen de belofte en de eed, dat de eed niet meer van deze tijd is. Bij de belofte belóóf je om je best te doen, bij de eed beloof je niks, maar laat je het afhangen van de gunst van God. Zo van: “Sorry, ik wou mijn best wel doen, maar God had geen zin om te helpen en daarom is het niet mijn schuld dat ik mijn plicht vreselijk verzaakt heb.”
Zo waarlijk helpe mij God almachtig
Bij het Christen-Democratisch Appèl was de almachtige God even van het groene verkiezingsaffiche verdwenen. Want op Witte Donderdag zagen de CDA-kandidaten niets in de hulp van de Heiland en legden in plaats van de eed hun belofte af. Gelukkig kon Hans Vermeulen, een half uur verlaat wegens een auto-ongeluk, met zijn eed: “Zo waarlijk helpe mij God almachtig”, de Goede Week voor het CDA inluiden.
Theo van Eenbergen
AB’90
