Zoewe de Pòsse is wèr verbij, misschien nog wà láást van, net iets te veul  eijer op, die de Pòshaos geléét hai. ’T Goei “pak” wer netjes op de klèrhanger in de káást. Ja, want zoewe ging dè vruger hè.

Enkele weken terug heb ik een bijeenkomst bijgewoond waarin elf nieuwe inwoners van Syrische afkomst de participatieverklaring hebben ondertekend.

Het nuttigen van voedsel en drank is ontzettend belangrijk alsook geestelijk voedsel om iets te leren, ons bewustzijn te verruimen. Een paar weken geleden had ik een werkconferentie.

Niet met Kerstmis, maar met Pasen wordt het belangrijkste feest van het christelijk geloof gevierd: dan vieren we dat Jezus, als enige mens ooit, verrijst uit de dood, om nooit meer te sterven. Voor ons een gebeuren met een bijna ongelooflijk perspectief.

Zelfregie, eigen kracht, zelfredzaamheid. In de politiek en onze samenleving zijn deze termen alom in het sociale domein vertegenwoordigd. Ze lijken vanzelfsprekend.

Het is duidelijk weer lente. Buiten krijgt de natuur weer kleur en dan heb ik altijd behoefte om daar in mijn column over te schrijven. Maar laat ik het deze keer eens ergens anders over hebben.