Ja dè urste stond mè gróóte letters in de Neije krant, drééj daag un inspirerende kerstshow en òk nog òk op drééj plàtse.
Ons M’rietje zin gòt òk mar is unne kèr mee. Jonge..jonge..dè waar laang gelééje dè ik in zo’n sort winkels gewist ben.
Wij urst nor d’n Beer en ut urste wà ik zag, dè waare allebei de schònmoeders,.. gelukkig.. van hullie.
Goed en wel bèkòmme van ut verschiete, begòs ik òk al is wà grei op te lichte, ik kijk er aalt geer wà onder, mar ons M’rietje zin meteen, zachjes mar wel op gebiedende wijs: laote stoon, dalek stòtte hier vur honderd euro um mè die groewte háánd van ouw.
Dus ikke mè bei ming haand in de tes, zoewe mar sles wà rond gekéke. Gelukkig kwam die ieën Moeder mè lekkere koffie en wis ik wer wor ik mè ming haand moes blijve.
Nòvenant dè Berends eigelek unne’n bloemewinkel is, hak toch laang moete kijke vur ik die bloeme gevonde haj. Ge zult ut hòst nie glúúve mar ik keek ‘r òvver hen. Onder op de grond stònne d’r nog un del.
Toen ons M’rietje afgerekend haj waar ik blééj um wer “buite” te zing en ut duurde mar èfkes of we stònne alwer binne bei “buite”gewoon.
Hier waart un stuk rustiger, nie mè ut volk, nieje dè waar ut zelfde volk ès bei diejen bloemenwinkel. Nieje ut waar mier gedempt, mar wà bleek; Marietje de schònmoeder van Johan waar in gen velde of weege te bekenne.
Die zalle ze toch nie van de mèrge op de bus gezet hebbe, mè unne gekrigge óóvéé joorkaart van de KBO, misschien wel nor Toverlaand, spookte dur minge kop,..ut zal toch nie…
Mar dur di gemis van schònmoeder moes Johan, des de mins van Marian, vur de soep zùrge want Marian wis anders òk niks wà ze hum moes laoten doen, zonder dettie in de weeg liep.
Gò mar gaaw soep haole bij onze Johan zin Marian, toen wij nog mar kwelluk binne waare. Hij stù hellemòl aachteraon in de winkel dor kan ie gerust wà knoeie, zoewe riep ze nog nao.
Wij zaage’n um al van weid af staon mè zunne opschupleppel en toen konde goed zien dè Johan unne’n echte brandweerman is mè hart en ziel.
Hij schùpte net of dettie mè unne’n emmer watter ònt putte waar.
Nò de soep zing we òk nog de winkel rond gedòn, mar bij Buitegewoon kunde nie kieze. Eindelek hedde iets gevonde wà oew wel wà lijkt en mee ziede wer iets anders en kiest dan mar is.
Ondertusse hàn we door zò laang geklòt dè we niemer nor d’n Kersenbòm kònne.
Ut volgend joor beginne we awsum te winkele en wer gewoon Sunterklòs is ier en Cristmas is coming!
Hawdoe
Pietje de Grondwerker
