Ja mense, ès de Sunterklos vurbei is, dan ist aalt zoewe wer Kersmis en Neijjoor. Kersmis kumt urst en nòvenant dè ut Kerstverhaal nou al twèduuzend en achtien kèrre verteld is, is er weinig bijgemakt.
Dur zouw bèvurbeld hendig is unne kier unne twèling geborre hebbe kunne worre. Nou mar dan hèdde wel un werelds probleem.
Òn alle kerststalle zouw un stuk ongebouwd moete worre.
Ens zò veul kribke’s, pakke stròj, lakentjes, tutfleskès en uit goei fàsoen diende gè dur nog wel unne dreejkunning bij te hoale, me òk wer un schòn kado…nieje lòt ut mar bij ut ááwe hááwe.
Alhoewel wette gullie dè d’n urste Kerstkaort geschrivve is int joor achtienhonderd drie en vertig in Engeland.
Dieje mins hè dáágs vur Kersmis de deur aachter zich dicht getrokke en kwam pas dáágs nò de Kersmis wer thuis, áált gelóópe, zin ie.
Ja,..en dè kan wel kloppe, want toen wááren dur nog gèn postbóójs, net ès nou, lòt stoan postzegels.
Moete ouw eige veurstelle, wà zou dè nou ùn gevecht gegèvve hebbe ès ik dur nou in dè groewt sorteercentrum int midde van’t láánd binne gekamme zou hebbe mè dieje’n ènne kaort.
Neijjoors rècepties wiere òk pas gehaawe mè dreij Kunninge, dan hàn ze toch dur ‘sondagseboks aon.
Vruger bepaalde de Kerkklokke wannier ut Neijjoor waar en dè kon wel drééj dáág schille tusse de kerkdurpe in d’n umtrek.
Ja, dè lag er wer aon hoe strak de veer opgedreejd waar.
Ok moese de mense vruger rond de Neijjoor drééj dáág vááste en onthááwe. Negen mònd terno wiere dùr dan ok gèn kiendjes gebòrre en di waar toen de kerstvakantie van de vrouwe.
Ut waar vruger wel unne gevòrlijke’n tijd zoewe rond de Neijjoor.
De mense schóóte toen òk al vuurpijle af, mar die wááre toen nog van ijzer en kwááme allemòl wer trug, sommige nog bráándend. Dur waare zelfs pijle bij die kwááme pas mè halfvááste zondag trug, mar dè lag er mier aon wie d’n boog gespanne haij. Durrum òk dè gezegde; “
“D’n boog kan nie altijd gespanne stoan”.
Hawdoe, ’n Zalig Kerstfeest en veul goeds vur’t neij joor van,
Pietje de Grondwerker... en òk van ons M’rietje.
