Kosmisch bezien bestaat er geen tijd maar ik voel hem wel wegglijden en heb dit instrument nodig om het overzicht niet helemaal kwijt te raken. Dus vandaar dat we weer mooi een jaartje verder zijn en aan een nieuwe tijdszone, het nieuwe jaar, kunnen beginnen.
Op eerste kerstdag kregen we op het nieuws te horen dat huisartsen meer tijd willen voor de patiënt. In plaats van tien minuten zou vijftien minuten wenselijk zijn. Er is dan meer aandacht voor de patiënt, hij/zij kan zijn verhaal kwijt en er zou minder doorgestuurd worden naar specialisten wat kostenbesparend is blijkt uit een proef waar verschillende huisartsen aan meedoen. Niet zo moeilijk om deze conclusie te trekken want we willen toch allemaal aandacht, tijd dus, als we ons verhaal kwijt willen. Fijn dat dit nu gehonoreerd wordt op sommige plaatsen en hopelijk geldt dit straks voor ons allemaal.
De tijdsbeleving schijnt voor een ieder van ons anders te verlopen en is meestal leeftijdsgebonden. Als je jong bent duurt het meestal erg lang voordat... en als je wat ouder bent vervliegt als het ware de tijd. Voordat je het weet is het alweer voorbij en wat heb ik er in Godsnaam van meegekregen? En wat heb ik er van onthouden? Verontrustend zou het zijn als het erg belangrijk was maar wat is belangrijk? Want dat bepalen we uiteraard zelf.
Hoeveel tijd besteden we aan ons zelf en hoeveel aan de ander? Ook dit kent differentiaties naar gelang leeftijd, omstandigheden en uiteraard ook het karakter en ik vind het leuk om de zielsopdracht hierin ook mee te nemen. Want iets diep in ons zelf verteld ons telkens weer opnieuw dat we die en dat maar ook zeker onszelf niet moeten vergeten en daar de tijd voor nemen. Als we te maken krijgen met ziekte of verlies van iemand of iets waar je aan gehecht bent dan kan de een hier makkelijker afstand van doen als de ander. ‘De tijd heelt alle wonden’ is een mooie uitdrukking wat weer niet wil zeggen dan het meevalt.
Hoe besteden we onze tijd? Nuttig? Transparant? Laakbaar... oh jee... of is dit toch weer nodig om later tot besef te komen dat het ook anders kan of zelfs moet? Een uur, een dag, een week is niets terwijl je tegelijkertijd in die tijd soms veel kunt doen. Kun je tijd ook verspillen? Of is dat op de een of andere manier toch ook weer noodzakelijk om tot een ander besef te kunnen komen? Wat zou de tijd of lieve gezegd het nieuwe jaar ons brengen? Of is het meer de vraag hoe en waar wij onze tijd aan gaan besteden en of het klets(pot)waardig is. Rondom de feestdagen is het een heel karwei om ‘de tijd’ en in dit geval de dag waarin we leven nog in het vizier te hebben. Want doordeweekse dagen worden ineens zondagen ofwel feestdagen dus waar zitten we ook alweer? De mens heeft een leidraad nodig om de weg niet helemaal kwijt te raken. Rust, reinheid en regelmaat werd er vroeger en ook nu nog niet voor niets ingestampt.
Wat zal de tijd ons nog brengen, wat zal de tijd ons geven? Waar nemen we de tijd voor of zouden we hem gewoon verdoen? Waarom? Ook wel eens lekker dat we niet aan de tijd hoeven te denken en waarom geven we er zoveel betekenis aan? Tijd zat... Om hier nog eens over na te denken in het nieuwe jaar.
Een ieder wens ik voldoende tijd toe om de dingen te doen die je denkt te moeten doen en te kunnen genieten van de dingen die je nog heel graag wil doen. Alle goeds gewenst wat mogelijk is voor 2019, gezondheid, liefde en veel creativiteit.
Tilly Gerritsma
