“De weg moet weg” Deze woorden worden op dit moment in Sint Hubert veel gehoord en zijn te lezen op borden, pamfletten en in de media.
Ook mijn naam wordt daarbij nog al eens genoemd, al of niet in de juiste context of met de juiste feiten. Dat is niet erg, als wethouder Verkeer ben ik nauw bij deze zaak betrokken. En ik heb ook begrip voor de zorgen die er onder inwoners leven over de veiligheid en leefbaarheid in Sint Hubert. In deze column wil ik dan ook nog eens graag ingaan op de nu ontstane situatie en wat naar mijn mening nu van belang is.
Al een aantal jaren heb ik gewerkt aan een onderbouwing om de provincie Noord Brabant te kunnen overtuigen dat de overlast van het verkeer door Sint Hubert om maatregelen vraagt. Voor wie het nog niet weet: de Pastoor Jacobsstraat (de N264) is eigendom van de provincie. De provincie is als wegbeheerder verantwoordelijk voor het functioneren van deze weg. Op enig moment kreeg ik te horen dat de provincie bij dit soort vraagstukken een standpunt van de regio nodig acht. Immers, maatregelen die getroffen worden in de ene gemeente, kan grote gevolgen hebben in een ander gebied. Dat is uiteindelijk in juli 2017 gelukt. Alle gemeenten in Noordoost Brabant, onze regio, schaarden zich achter de oproep voor maatregelen om de problematiek in Sint Hubert op te lossen. Dit had tot gevolg dat de gedeputeerde zijn medewerkers opdracht gaf om een projectteam te formeren en een studie te (laten) verrichten naar de aard en omvang van de problematiek. Ook moesten verkenningen worden uitgewerkt naar mogelijke oplossingen. Men kreeg de opdracht om daarbij de omgeving te betrekken en tegelijk ook vaart maken. Ongeveer een jaar later verschenen de conceptversies van de rapporten en werden de conclusies gerapporteerd, eerst aan mij en mijn collega uit Uden en vervolgens aan de gemeenten van onze regio. Het onderzoek wees uit dat het nut en de noodzaak niet konden worden aangetoond die de aanleg van een rondweg om Sint Hubert (zoals in Haps) rechtvaardigen. De oplossingen zouden op het bestaande tracé gevonden moeten worden.
Persoonlijk vond ik dit een teleurstellende conclusie. Ik heb eerder aangegeven dat ik de inwoners van Sint Hubert een oplossing zoals in Haps gun. Ik dacht meteen hardop: “Wat is dan het verschil met Haps?” “Meer verkeer en een langer tracé”, zo luidden de antwoorden. Voor mij is het nu helder. Richting provincie hebben we als gemeente nu geen argumenten waarmee we de uitslag van het onderzoek kunnen weerleggen. Dat betekent dat we (vooralsnog) de conclusie – geen rondweg – zullen moeten accepteren.
Met deze wetenschap heb ik mij vanaf dat moment gefocust om er het maximale aan toezeggingen uit te halen. Toezeggingen in de zin van verbetering van het bestaande tracé. Alles in het belang van de inwoners van Sint Hubert. Snelheid omlaag, veiligere plek voor de fietsers en voetgangers, betrek de inwoners etc. Maar als eerste: zorg dat er binnen de kom zo snel mogelijk apparatuur wordt aangelegd waarmee 24 uur per dag, 365 dagen per jaar het aantal verkeersbewegingen wordt geregistreerd. Ook het type van elk afzonderlijk voertuig, de snelheid daarvan en het tijdstip van de passages. Naar mijn mening moeten we af zien te komen van discussies over hoe druk het is of voelt. Onweerlegbare feiten, harde cijfers dus, moeten mijns inziens de basis zijn van toekomstige besluiten. Een maand na mijn pleidooi heeft de provincie dergelijke apparatuur laten aanleggen.
De eerste meetresultaten gaan nu in ruwe versie rond. Die lijken hoger dan de resultaten van vorig jaar. Als die meetgegevens structureel over een langere periode laten zien dat de hoeveelheid verkeer aanzienlijk sneller dan verwacht blijft toenemen, dan is het moment gekomen om met de provincie in gesprek te gaan over het bepalen van een grens waarboven opnieuw naar een andere oplossing moet worden gezocht. Inwoners die actie voeren voor een rondweg doen er wat mij betreft verstandig aan om als eerste stap hun inspanningen daar op te richten. Uiteraard zal ik me daar ook voor inzetten”.
Tegelijkertijd pleit ik ook voor realisme. Mocht het ooit zo ver komen dat nut en noodzaak van een meer robuuste oplossing buiten het bestaande tracé wel wordt aangetoond, dan duurt het daarna nog jaren voordat er daadwerkelijk een rondweg in gebruik kan worden genomen. Dergelijke procedures duren nu eenmaal heel erg lang. En juist daarom roep ik iedereen op om het proces dat nu gestart is voor de beste oplossingen op het bestaande tracé niet in te ruilen voor nieuwe discussies over de conclusies uit de rapporten van vorig jaar. Haal nu het maximale er uit om het bestaande tracé te verbeteren ten gunste van de veiligheid en leefbaarheid in Sint Hubert. En laat ondertussen de meetapparatuur voor een langere periode het werk doen.
