We zitte ‘r middenin, in dizze winter van di jaor en ut kan vriééze en’t kan dòjje en dè dugget dan òk van’t jaor.
Maarr..de radio die pròtte nog mar amper van winter en meteen wier het ijscoteam, ja, dè zing de jongste van AB90, opgetrommeld um wer die schatsbaon òn te legge dor bij de Wissel.
Nou zeg ik dè eigelèk verkierd, “opgetrommeld”, ut waar mier of eigelek hellemòl “opge appt”. De app kès vlóóge op en neer.
Die app kès ginge onder de naam “It giet aon” en ondanks minge leeftijd waar ik dur toch bij, nou en dan krijde nog gèn kans mer um un dutje te doen, die dinger kamme te páás en te onpáás.
s’Middags nò ming musse slùpke docht ik, ik gòj toch òk is èfkes kijke wà ze ònt maake zing en wà verschoot ik toch; ik docht zing di de jonste van de club, ja dan ben ik echt àwt.
Al die dòr bèzzig waare , waare nie de jongste, mar mier de middelmoot.
De allerjongste jeugd kòn nò un par naachte vrieze toch èfkes op de schàts staon zòwel bij de Wissel ès in Wilbertoord en zelfs de “zopietent” waar d’r òk.
Dè is nou ut moije van wintertijd.
Zoewe denke dè àwwere onder ons dur hel anders over, die haawe nie van unne scheve schats reeije en die veine snuw mar vuiligheid en lastig en dè is òk zoewe vur die mense, die kunne d’r niemer uit, zegge ze.
Nie desse anders d’n hellen dag op de stroot ligge te kliere en van alles ònvange wà nou krek nie mag. Tis mar hoe dègge ut beleeft.
De uitdeukbedrijve stòn s’merges al háándwrijvend in de deur te waachte op d’n urste’n deuk, mar dur is gè man zò slim ès ons gementewerkers die strouwe al vur dè ut glad is en kunne zoewe doende moij s’merges op dur nesje blijve ligge en ligge te geniete van dur wintertieën…
Hawdoe
Pietje de grondwerker
