Geen idee wat er allemaal opstond maar de mededeling dat ze, de apotheek dus, een onverwachte computerstoring hadden bleef hangen. Stel dat ze die wel verwacht hadden wat hadden ze dan gedaan? In het voren gewerkt? Een vrije dag genomen?
Goh wat zijn we toch ontmand als de computer het niet meer doet. Dan wordt de balpen van stal gehaal en men moet met de hand nog wel, gaan schrijven. Dat valt niet mee. In het geval van de apotheek kreeg ik in het rood geschreven etiket en ik vroeg me af blauw of zwart op was. Ook bij de bibliotheek was er een storing maar die hadden het waarschijnlijk verwacht. Ik zag tenminste geen mededeling dat het onverwacht was. Het hele blok had er last van werd me verteld en ik vroeg me af of de supermarkten en alle andere winkels hier ook last van hadden. En zouden die dan ook de pen…. En hoe zat het met de kassa’s? En nog belangrijker….. wie had het gedaan? Wie had er voor gezorgd dat al die mensen extra werk kregen en hun handen en wellicht ook het verstand….. moesten gebruiken omdat de computer eruit lag. Zou dat een bouwvakker zijn geweest, de graafmachine die zo verwoed achter het marktplein bezig is. Ik weet het niet, ik beschuldig niemand maar er gaat zo maar van alles door me heen. En stel dat, nogmaals ik weet het niet, er een kabeltje los getrokken is, onderuit gehaald, was dat dan per ongeluk of toch een beetje expres omdat de goede man, zijn bril niet op had. Zijn collega niet wilde kijken, terwijl hij het nog vroeg, maar die had wel wat anders te doen. Of zou er een invaller zijn omdat er die ochtend te weinig personeel was en ja…. Die wist niet dat er voorzichtig gewerkt moest worden. Wie zal het zeggen wie er voor deze onverwachte verassing heeft gezorgd. Waarschijnlijk sla ik wel weer de plank mis met mijn bedenksels.
Geheel onverwacht was het niet de bijeenkomst die we gepland hadden om het project ‘Familie als Bondgenoot’ in omgeving Eindhoven althans, af te sluiten. De mensen waar je jaren intens contact mee hebt gehad, sommige zelfs meermalen per week, maakten sinds lange tijd nauwelijks nog deel van je huidige bestaan. De terugblik ging met name over het onderwerp wat het ons zelf heeft opgebracht en dat bleek behoorlijk veel te zijn. Ieders bewustzijn was behoorlijk verruimd en versterkt. Om de eenvoudige reden dat we vanuit verschillende invalshoeken, professional GGZ, naastbetrokkenen GGZ en client GGZ naar de problemen keken waar ieder van ons tegen aan loopt. Hoe beter samen te werken was en is nog een steeds een uitdaging en dat geldt niet alleen voor de zorg. Geen verassing en dat is jammer of toch maar als een uitdaging zien? Dan kunnen we voorlopig tenminste nog vooruit. ‘Wil je keer een praatje houden voor hulpverleners bij een landelijk opleidingsinstituut’ vroeg mijn collega die les geeft. ‘Ja hoor, zo lang ik nog zie dat er van alles niet deugd ofwel veranderd kan worden, wil ik dat graag doen’ antwoordde ik hem. Uiteraard op een nette manier zoals ik dat geleerd heb.
Mijn zoon met ASS (autisme) houdt absoluut niet van onverwachte dingen, het zit hem zelf enorm dwars dat hij niet weet wat er gebeurd als je dood gaat. Ik daarentegen hou wel van onverwachte dingen en vooral de leuke. Ik kan een verassing wel waarderen en de moeilijke probeer ik te zien als een uitdaging. Helaas ligt dat wat moeilijk bij een paar zonen die absoluut niet houden van onverwachte zaken. Maar ik lig daar niet wakker van, laat het maar gebeuren. Behalve dus een computerstoring! Er zijn grenzen.
Tilly Gerritsma
