Hoe belangrijk is het om in beeld te blijven? En voor wie? Voor je zelf? Voor de ander? Met wat voor reden? Afgelopen week was ik even uit beeld. Weliswaar voor een select groepje mensen en de meeste zullen het zelfs niet gemerkt hebben, maar toch. Ik was effe weg.
Daan heeft eindelijk een appartement toegewezen gekregen en gaat vanuit begeleid wonen, zelfstandig wonen. Spannend en ik weet niet of dat de reden was dat ik mijn telefoon bij hem liet liggen. Ik gok toch op vergeetachtigheid, suf of doos- achtig gedrag. Dat is me toch wat. Telefoon uit beeld en ik daardoor ook, maar nog erger, mijn zonen en hun partners. En wat te denken van mijn kleinkind, geen leuke filmpjes of foto’s meer. De volgende dag, ik kon echt niet langer wachten, de telefoon maar opgehaald. Daan had het wel gezellig gevonden al die pingeltjes maar kende helaas mijn wachtwoord niet dus kon niet verder kijken naar de berichtjes. Heel nieuwsgierig open ik de telefoon om te kijken wat ik allemaal gemist heb. Nu is het niet zo dat het van levensbelang is dat ik niet heb kunnen reageren, maar tot mijn grote opluchting zag ik dat ze me gemist hebben. Mijn eigenwaarde steeg een heel klein beetje, ik ben nog in beeld. Juist die dag dat ik als het ware uitgeschakeld was, afgesloten van ‘de wereld’, had de jongste zoon een foto gemaakt van zijn bloembak. Een gigantische bloembak als afscheiding tussen de buren en hun huis en jawel hoor, de eerste bloemen staken hun kopje boven de grond. Uiteraard zonder tekst want ja dat is wel erg veel moeite. De oudste zoon reageerde hierop met heel veel foto’s wat er allemaal in zijn tuin stond te bloeien en met de tekst dat de eerste bloemen al uitgebloeid waren. Even later las ik: ‘Is ons mam ergens heen vandaag? Ze reageert maar niet. Doet ze normaal altijd.’ Ha, ze hebben me gemist. Ik hoor er nog bij en ik ga er maar even vanuit dat ik ook lichtelijk gewaardeerd word. Al word ik ook vaak bij de hak genomen tot groot vermaak van alle zonen. Ik heb mijn telefoon weer terug en kan nu foto’s sturen van de bloemen die bij mij in de tuin in bloei staan. ‘Ik ben er weer, een beetje laat maar ik doe weer mee’ app ik vrolijk. Ik was gelukkig weer in beeld en had weer beeld.
Wanneer wil je of is het wenselijk dat je in beeld komt bij de ander? De een vindt het prachtig (Facebook, Instagram en Twitter) om in beeld te blijven. Puur voor de lol, de aandacht of wellicht om commerciële redenen. En de ander wil er ver vandaan blijven doordat de persoon in kwestie gehecht is aan zijn privacy, er de ballen verstand van heeft of wellicht wel door achterdocht. Ik hou van privacy en hoef niet zo nodig in beeld bij Facebook maar schrijf wel columns waarin ik van alles deel. Foto’s? Nee dank je maar als ik ergens achter sta, er niet mee eens ben, vanuit het donker in het licht wil brengen, dan wil ik wel graag in beeld. En als ik nu onverhoeds tegen iets aanloop wat me zelf aangaat, een schaduwbeeld wat ik liever uit de weg ga. Dan is het maar goed dat de ander dat in beeld brengt zodat de donkere vlek licht wordt en eens als ik de vlek wil zien, hopelijk een mooi beeld genereer.
In beeld, uit beeld. Hoe graag wil ik in beeld zijn en blijven van mijn volwassen kinderen? Niet te weinig maar vooral ook niet te veel. En hoeveel is dat? Daar moet ik nog even over nadenken.
Tilly Gerritsma
