Ja, vruger schrif men fiets mè un Véé, dus Viets en die Véé die stònd vur vrijheid. Nou ja dè waar òk zoewe want gè kont hen fietse wor gè wouwt. Nie dè gè vruger weid weg fietste want zò’n lolletje waart nou òk wer nie mè die houtere báánd.
Ès ut regende wierde van bòvvenè nat en van ondere spiertste gè olling onder de modder. Spatborden waare toen nog nie uitgevonde, lòt staon spatlappe.
Ùn bel hàjde toen nie noddig, ze hurde oew toch wel òn kamme op die keinderkoppe.
Tiggeworrig hedde zijwielekès en Vàdder en Moeder en alle Oopa’s en Ooma’s stòn kloor um ze op te vange ès de kiendjes, zò klèin ès ze zing, moete liere fietse. Gè ziet toch òk bèkant gen kapotte knééjes mer. Dè waar vruger wel anders.
Dames fietse waare ‘r bèkant gen en zoewe doende moeste, onder de stang deur liere fietse. Ons Moeder hàj wel un schòn damesfiets mar dur mooge wij nie ònkamme, trouwe’s dè kon òk nie want die stond bij ons Moeder in de slòpkamer aachter int dwers tigge ut achterschot van’t bed aon onder zò’n groewte wolle AaBee deeke. Klien keinder fietskès waare dur òk nog hòst gèn.
Tiggewòrrig worre fietse bij de vleet weggehòld, ja eigelèk nie echt weggehòld, nieje die worre gewoon meegenòmme um dè dieje mins gewoon ergès anders hen moet ès wor dettie is. Vruger ging zò iemest twè jaor d’n bak in want de pliesie haj toen nog d’n tijd um zò iemest te zúúke. Dè waar toen òk nog hendiger vur de pliesie ès nou want diejen dief kon noit weid weg zing.
Toen de luchtbaande in zwang kwaame moese die wel van ut merk Vredestein zing want die wiere hier in Nèdderláánd gemàkt. En Vredestein betéékende vùral te vrede zing en dè wááre wij toen mè die Vietse…
Hawdoe
Pietje de Grondwerker
