Toen vruger bij ons thuis en nie allieën bij ons, ut Perd ut sterkste dier waar op ut “ gedoeike”, zoewe noemde ze toendertijd un boerdereeij, moes die van alles en nog wà trekke.
Ut waar allemòl wel nie zò groewt, mar toch.
Gè hait twieje sorte peerd, vrouwelèke en mannelèke, ut vurdieël van un vrouwelek perd waar degger d’r alle joor un vèulekè bij kreet.
Ja, um vruger Perd te zing d’r hoefde gè echt nie sjaloers op te zing. Dur de week moeste van alles doen en s’zondags ging d’n Boer of ieën van de jonge’s, d’r bóve op zitte en ginge ze ergent nor ut concours um te laote zien hoe moij ie wel nie kon draave en of òvver un par paole kon springe.
Dè waar toen!
Op ieder Boerdereeij stòn nou minste’s, enne of duk wel twieje trekkers.
Ut ennigste verschil nou is, dè ze gruun, blouw, rood of geel zing.
En tis eigelèk toch wer ut zelfde ès vruger, dur de week moete ze òk van alles en nog wà trekke en ‘sondags gòn ze ‘r mè nor de trekker trek wedstrijden, kijke wie ut sterkste is en meepèsant mè mekaar bùrte òvver de polietiek en die herindeling wor niemeste van wet hoe dè uitpakt.
Al próótend en vùral nie te tevreeje te zing mè de gang van zaake zinne zè tigge mèkaar; wij zulle òk is gòn démostreren, in d’n Haag.
Ja, ja zin d’n enne tigge d’n andere ik heb gènne auto want ons vrouw hèttum al en um mè d’n trein te gaon, dè wieét ik òk nie, wet God wor wè uitkamme.
Gè moet dan òk nog dur zo’n portje hen en dan kan goed ut alarm afgaon want ik heb aalt ming knieëp in ming tes um stròi touwkes dur te snééije.
Toen kwam ‘r enne, en die wònt nog nie zò weid uit de burt, op ut lumieneese idee um mè d’n Trekker te gaon.
Nou dè ging aon.
Midde ovver de snelweg hen en lekker veurop in de file. Radio aon, koffie in de kan, computer aon, kachel aon en nie te vergeete de zwaailamp en let op, di gaon ze winne want desnoods rééije ze binne tot òn ut Torrentje.
Ja, di is nog is iets anders dan ‘sondags op un afgeleege stuk grond,
Trekker Trek...
Haw doe
Pietje de Grondwerker
Trouwe’s allemòl un Zalig Neeijoor, òk van ons M’rietje!
