Hàijde gullie pas òk d’n helle’n zotterdaggemiddeg op de tilleviesie nor Sunterklòs zitte kijke? Ik vond ut schòn en moij.
Hoe diejen boot dur òn kwam gevaore ovver ut watter hen en net zò moij d’r zachtjes tigge de kant aon. Alle Piete konne zó van dije’n boot afstappe mè d’r zakke en d’r koffers mè zijwieleke’s. Zelfs Sunterklòs hoefde nie wijd te trééje, alhoewel dèttè hendig gekunne haij mè die wije rokke.
De Piete waare ok zeer levendig en dinne dan ok alles verkeerd wà ze ok mar ennigzins verkeerd konne doen.
Vur hier in Mill hebbe die Piete nou bij verschillende winkeliers un letter in de etalage gelegd of gehange. Die moete dan opzuuke en hiervan un woord maake.
Wie dan d’n urste prijs hè mè ut moijste woord, ja die hè gewonne en moet de prijs bij Sunterklos af komme haole want Sunterklos werkt di joor ok van huis uit van weege dieje corona.
Mar wij, de eigelek echte Sunterklòsse zeg mar, kunne better gewoon hier in Mill gòn winkele dan kunde ut teminste urst nog is vaast haawe en van ondere is goed bekijke vur dègge ut kòpt en weg geft.
Mestal krijde dur ok nog vur niks en gratis vurlichting bij en des ok nooit weg gegòit. Wij, ons generatie, ut Grijze Leger zeg mar, hebbe toch al zò weinig vurlichting gehad.
Ja, ik haij pas ok un par schoen besteld uit zo’n buukske en dè ging ok via www. en dan nog van alles.
Nou en dan kunde d’r thuis gòn zitte te waachte. D’n enne nò d’n andere witte bestelwaage en soms hebbe ze un aander geel of oranje kleur, kumt dur de stroot hen gejaage, ja want die mense hebbe hòst, mar ut rijd allemòl deur.
Lot nou net, ja pas nò d’n dòrde’n dag, net toen ik de kiepe ònt uithaole waar, de bel gaon.
Nou dan verschiete oew eige toch unne’n bult hè en tot overmaat van ramp liet ik ok nog ok un ei kèpot valle.
Dan bende eindelek zòwijd en dan krijde ut haakje hòst nie uit ut oogje van dè kiepedùrke en vur dègge dan bij de vurdeur bent, ziede dieje postbooj net bij de buurvrouw weg reeije.
Gè kijkt dan toch mar in de brievebus of desse dur dan misschien soms toch opgevaawe in ligge, mar niks, alliejn un briefke.
Nou en dan hèdde pas un probleem, ming aaw plestieke schoen zitte al in dieje zak die ze net òn d’n andere kant van de weg opgehòld hebbe en die neeij schoen ligge bij de burvrouw. Dur stòdde dan op oew sokke bij de burvrouw op de stoep al rond kijkend of dè niemest ut zie en zouwe ist aalt wà, ok in disse Sunterklòstijd...
Hawdoe
Pietje de Grondwerker
