Nu de herfst zijn intrede toch echt heeft gedaan kijken we met weemoed terug naar de zomer, al was die dit jaar nou ook niet bepaald zonovergoten te noemen. Zo nu en dan kwam de temperatuur boven de 20 graden uit, bleef het de hele dag droog en genoten we van een behaaglijk warm zonnetje. Zo’n dag was woensdag 25 augustus.
Mijn zus Karin en haar man hadden nog vakantie en hun kleindochter mocht kiezen waar ze met de caravan een paar nachtjes zou gaan kamperen met opa en oma. De keuze was gevallen op Camping Van Rossum’s troost in St.Hubert. Waarom moeilijk doen als het gemakkelijk kan?
Ik zou met onze 2 kleinzonen een bezoek brengen aan de vakantiegangers in onze eigen gemeente. Na een autoritje van welgeteld nog geen 5 minuten kwamen we op onze reisbestemming aan. Onze bagage bestond uit een tas met zwemspullen, want mijn zus had me een screenshot gestuurd van de Facebookpagina van Van Rossum’s Troost, waarop werd aangekondigd, dat er vandaag een waterglijbaan geplaatst zou worden in verband met het mooie weer.
Ik werd hartelijk ontvangen door Marie-Christine van Rossum, die op een heel gastvrije manier haar campinggasten te woord stond. Op een plattegrond werd aangekruist waar het vakantiestekkie van mijn zus was en al zoekende (mijn oriëntatievermogen is ver onder de maat) verbaasde ik me al over de grootte van de camping en hoe mooi verzorgd er alles uitzag. Ruime kampeerplaatsen en grasvelden omzoomd door goed onderhouden struikgewas.
Onze kleinzonen mochten even de caravan verkennen en Driek vroeg zich al af of hij vannacht naast de kleindochter van mijn zus mocht slapen. Toen we hem uitlegden, dat we slechts een middagje bleven, was hij toch wel even teleurgesteld. Maar dat kon de pret niet drukken, snel op naar de ons beloofde waterpret.
En wat hebben ze daar genoten in de leuke en overzichtelijke speeltuin, in het zwembad voor de allerkleinsten en natuurlijk op de waterglijbaan. Terwijl de kinderen zich volop uitleefden en ik eigenlijk mijn kleinkinderen in de gaten moest houden, viel mijn oog toch vooral op Noud van Rossum. Ik was oprecht ontroerd met welk een trots hij door het speeltuintje liep, met de kinderen mee genoot en foto’s van hen maakte.
Toen de middag ten einde liep, stond een aantal vaste campinggasten op en gingen zij gezamenlijk de waterglijbaan opruimen. Samenwerking ten top!
De volgende dag heeft de kleindochter van mijn zus nog gezellig samen met andere kinderen lampionnen geknutseld en ’s avonds was er een lampionnenoptocht, waarbij Noud trappend in een skelter de kinderen over de camping heen begeleidde. Misschien dat ons Kaat (mijn zus dus) voor volgend jaar maar weer een plekje moet bespreken op camping Van Rossum’s Troost. Ik kom beslist weer op bezoek.
Nou weet ik wel vaker dingen, die eigenlijk van weinig nut zijn tot een moment als dit. Van Rossem’s Troost (weliswaar met een e) is namelijk ook een merk pijptabak. Bij enige navraag blijkt de gelijkenis op louter toeval te berusten. Toen Koos van Rossum door de komst van aardgas in zijn brandstofhandel geen toekomst meer zag, is hij in 1972 een camping begonnen en dat was zijn troost.
Hoe dan ook: ik vind, dat de naam Van Rossum’s Troost met recht vervangen zou kunnen worden door Van Rossum’s Trots, vooral omdat ze in 2022 hun 50-jarig bestaan zullen vieren.
Rest mij alleen nog de vraag: welk bedrijf in de gemeente Mill zou jij wel eens beter willen leren kennen?
Marja Verheijen,
