Tis nog nie zò hiejl laang geléje de hel ut Land van Cuijk mè alle geweld bij ons wou kamme en nou hiejl pas ist echt gewòrre, Cuijk, Sint Tunnis, Boxmeer en Vortum en nog wà, zitte nou vòrt bij Mill.
Al diegene die we ooit “ burgemester” gemàkt hebbe nor huis op enne nó. Allemòl “nééij”ròdsléje en schrik nie zeuve wethaawers.
Gèn iejn Gementehuis gròt zat, dus hup ut Gementehuis van Boxmeer maake we drééij kèrre zò groot. Eigelek hait vier kèrre zò groot moete zing vur die ongeveer achthonderd Vrouw/Man die zich allemòl ambtenaar meuge noeme. Mar umdè ze d’r nie allemòl ingòn, gòn ze er hendig in.
Nou hebbe ze tiggeworrig in die moderne kantoere ok vort stònde “werk”plekke, dus ze bezuinige ok wer enorm op “zit” meubilèr, wel, zoewe heb ik gehùrd, kumt’r unne snoezelhoek vur de ambtenare, zeg mar net zò iets ès bij d’n dokter in de wachtkamer, zo’n tùffelke mè un par houte fel gekleurde legpuzzels en un leesbùkske van Tijl Uilespiegel d’r op.
De Graaf rùpt um ut hardst dè zullie de Hoofdstad van’t Land van Cuijk zing, mar ut Gementehuis kumt toch in Boxmeer, in dèzelfde Boxmeer hebbe ze ok un Health Campus, dès uiteindelek gewoon un wei geworre wor ens int joor de schaop d’r eige dik ete.
Cuijk hè z’n Romeinsebrug, zegge ze, mar die ligt diep onder ut watter en Sint Tunnis hè zùnne Brink te midde op die tienduuzend bunder.
Mar dan bij ons; wij hebbe in Sint Hubert onze’n IJzerbroekwerker en ons Trekpontje, ès tegenhanger kùmt’r in de Kuilen van Langenbom unne’n duwboot van eige Kweek net ès dieje’n Tornadotuin en in Mill hebbe wij Sporen van d’n Orlog , de Peelrandbreuklijn en krijge we unne ollinge klimtòrre tot boven òntòw van Ontdek Mill.
Wilbertoord, ooit ònstòn dur d’n turf en nou beroemd um z’n Klotstekers, die vruger ok meepèsant tussendeur de Kruiwaage nog hebbe uitgevonde. Toen um turf binne te kruije en nou ten gerieve van unne zekere Mark, want zonder unne goeije kruiwaage, kamde’r nie.
En ik; ik heb nog aalt ons M’rietje
Zouwe ziede mar;… ieder z’n ding.
Hawdoe
Pietje de Grondwerker
