Die is nog speuls, zegge ze wel is van iemest die zich gedraagt of dèttie nog mar zeuve joor is en ben is èrlek d’r is toch niks moijer’s. Wij en gellie net zò goed, speulde vruger, toch aalt èst weer toeliet toch aalt buite.
Vliegers oplaote mè alleman op de iejn of aander wei. Mar ja, vùr dègge zòweid waart, moes’r veul gebeure, ge moest van die dun vliegerlètjes hebbe en vliegertouw, plek um’t papier vaast te plèkke en dan ok nog èst kon van dè gekleurd papier en zeker nie te vergeete dè vliegertouw van un goeij dertig meter.
Um zònne vlieger in evewicht te haawe moester unne start òn gemakt worre welke wij dan in evegewicht brochte mè slùkske’s gras dur òn te knuppe.
Dè vliegere dinne we zò ès ik al zin, in un wei wor de koei uit waare en op bloewte voete.
Soms haijde de pech dègge in zo’nne koeije vlaai liept mè ut oplaote want gè kont nie overal kijke vùrúw en umhòg nor oewe vlieger.
Un aander bèzzigheid waar in de bosse eekhoorns vange. We joege ze net zò lang van bom nor bom tot ze mis spronge en moeste ze opvange est kon net vur desse de grond rakte.
Dè vaast haawe moeste ok kenne want anders beete ze in oew haand en liete ze niemer los, tot dègge watter ovver zunne kop schudde.
Um dè we gen watter hàn spouwde minge kammerood allebei z’n ooge dicht en lietie los.
Ok han wij bij ons in de burt unne’n dreuge sloot die hellemol ovvergroeid waar mè brembesse en wor wij dan onder kroope. Dè waar dan ons Indianehol.
Um op unne’n Indiaan te lijke vonge wij dan un kiep, bij ons of bij d’n burman, en trokke dur de mòiste vèrre uit. Hiervan makte wij unne op echt lijkende Indianetooi van.
Mè ons kniejp sneeje wij unne’n dolk uit un stuk hout en honge die òn onze’n boksenbaand.
In ons hol hàn wij un kistje vol mè appels en peere vers van d’n burman zunne’n bom gejat. Un Exota beugelfles vol watter vur ès we dorst hàn en di alles waar toch mar…
… vur speule’s!!
En o ja, nog proficiat Neije krant, mè ouwe vierhonderdvijftigste, verleeje week!
Hawdoe
Pietje de Grondwerker
