Dat de carnaval als een soort rode draad door ons leven loopt, kun je wel zeggen.
Mijn vrouw en ik hebben bijvoorbeeld verkering gekregen tijdens carnaval 1998.
(Op dinsdagavond in de Concertzaal).
8 jaar later werd er getrouwd, op de vrijdag voor de carnaval.
Later werden we lid van de carnavalsvereniging en het werd carnaval 2009.
Net voor die carnaval, rees de vraag of er gedronken kon worden met de carnaval omdat Femke een klein beetje overtijd was…. En na een test, daags voor de carnaval, bleek dat het eerste kind op komst was.
Op dinsdag, voor de boerenbruiloft, naar de huisarts voor de zekerheid.
Er werd die carnaval dus niet veel gedronken, dat viel de overige leden van de carnavalsvereniging op en of ze onze smoes van rugpijn en medicijnen geloofde, weet ik eigenlijk nog steeds niet.
Maar ook de tweede heeft een carnavalslink.
Toen bleek dat die op komst was, bleek de uitgerekende datum rond carnaval 2011 te zijn.
Al vanaf de pronkzitting werd er rekening gehouden met een eventuele bevalling.
De carnaval kwam steeds dichterbij, de sleuteloverdracht was geweest (die wij gevolgd hebben via de LOM) en er werd op tijd naar bed gegaan.
Ergens heel vroeg, rond een uur of half drie op zondag morgen, werd ik wakker gemaakt.
“Jan, ik heb een wee!” Echt doorslapen zat er niet meer in, omdat de weeën steeds heftiger werden.
Op een wat christelijkere tijd werd de oudste dochter naar mijn ouders gebracht en ook de kraamhulp werd gebeld.
Rond de middag was het, ondanks alle weeën, toch redelijk rustig en was er dus energie genoeg om de optocht te bekijken. Die kwam namelijk zowat langs ons huis.
Ook de prinsenwagen kwam voorbij en omdat wij niet waren op komen dagen, was bij de carnavals vereniging de conclusie getrokken dat de bevalling begonnen moest zijn.
Vanaf de prinsenwagen werden we dan ook flink aangemoedigd!
De optocht was voorbij maar de rust keerde niet terug, er stond namelijk nog een carnavalswagen om de hoek met, uiteraard, heel harde muziek.
Ik hoor het de kraamhulp nog vragen: ”Zal ik d’r heen lopen om te vragen of het zachter kan?”
Dat vonden we dan ook niet nodig.
Uiteindelijk wilde het toch niet helemaal lukken. Er werd een ambulance gebeld, om de bevalling in het ziekenhuis voort te zetten.
Afijn, wij in een ambulance en reden we langs een stampvol café, waar ook veel mensen nog buiten stonden, kortom iedereen was inmiddels op de hoogte.
Een uurtje later stonden we met onze tweede dochter in de armen.
Mijn vrouw en de jongste telg mochten een nachtje in het ziekenhuis blijven en ‘s ochtends haalde ik en mijn oudste dochter die twee op in het ziekenhuis.
Thuis aangekomen, het huis was flink versierd, werd de baby lekker in de box gelegd en… oh ja, kinderoptocht, die loopt echt langs ons huis, dit jaar dus door ons huis!
Ook werd er een dag later nog een officieel kraambezoekje gebracht door het prinsenpaar en nar.
Kortom carnaval loopt door alle vier onze aderen en krijg je er niet zomaar uit!
Jan Volleberg, Wilbertoord
Door de redactie - Heeft u ook een leuke foto, column of verhaal wat past bij carnaval in Mill, Langenboom, Sint Hubert en of Wilbertoord? Mail naar
