Woensdag was voor mij de grote dag. Ik ging met een instelling van ‘Dat doe ik wel even.’ Maar dat viel wel tegen. Ik wandel veel en heb een goede conditie maar tegen een berg opwandelen is toch even wat anders. Maar met de instelling ‘Opgeven is geen optie’ en mijn wandelmaten Monique van Loon en Jos Nielen is het wel gelukt.
Woensdag bracht Antoine van Loon ons met de auto naar beneden, hij bracht ons om 9 uur want je mocht als laatste om half 10 weer naar boven. We logeren boven op de Alpe d’Huez, dat is deze week het Alpe d’HuZes dorp. Daar zijn we naar de start in het dorp gelopen. Even koffie gedronken en nog naar de wc. Daar was zo’n lange rij dat ik te laat bij de start was. Monique van Loon en ik hadden dus zo ongeveer een privéstart. Ik was verbaasd dat iedereen onze namen riep. Maar die staat op het startbewijs! Het begon dus al direct heel gezellig. Onderweg prachtig uitzicht, dan kijk je na elke bocht het dal in en zie je hoeveel je al gelopen hebt en steeds dichter bij de top bent. Indrukwekkend waren de kaarsen die er stonden en spandoeken voor mensen die zijn overleden of strijden tegen kanker. Je wordt echt de hele tocht op handen gedragen, zo voelt het. Je wordt ontzettend aangemoedigd, krijgt fruit, bouillon, koek et cetera.
Tot bocht 7 ging het prima, daarna bleef ik wat achter. Tussen bocht 3 en 4 zagen we van ver al de grote opblaaskip, -koe en varken. Daar is het entertainmentpunt van BIG Challenge. Echt mooi, muziek, ze roepen je en ze delen daar heerlijke gezonde agrarische producten, gesponsord door boeren en tuinders, uit. Die laatste drie bochten waren zwaar. Bij elke bocht wachtten we even en zo zijn we mooi aan de top gekomen. Ik was blij dat we bij de finish waren, een prachtig moment.
We werden warm onthaald bij het oppeppunt, wat geweldig goed georganiseerd is door onder andere Pieter Egelmeers en Antoine van Loon, die al jaren vrijwilliger zijn van de oppepcommissie.
Muziek
Ik lag op de massagebank bij de fysiotherapeut, ook al geregeld in een apart tentje bi het oppeppunt. Komt daar het dweilorkest de Donderjagers uit Boekel binnen blazen. Ik dus snel van die massagebank af om erbij te zijn. We hadden het dweilorkest al gezien bij de finish en gezegd dat ik wel mee wilden blazen. Dus toen hebben we nog een gezellig feestje gebouwd in het oppeppunt. Echt mooi!
Geluk
In het Palais du Sport was ’s avonds een bijeenkomst van Alpe d’HuZes met praktische informatie en een terugblik op de dag. Guido Weijers gaf uitleg over geluk. ‘Wat is geluk?’ Geluk is de ultieme balans tussen plezier/genot, tevredenheid en zingeving. Dat klopt wel vind ik. Je realiseert je hier wel hoe fijn het is dat je naasten er nog allemaal zijn, bezit is verder niet zo belangrijk.
Indrukwekkend waren de twee verhalen van ervaringsdeskundigen. Een vader met zijn drie dochters; allemaal erfelijk belast maar door onderzoek zijn ze er allemaal nog. Ook een vrouw die opgegeven was maar door haar doorzettingsvermogen en kracht er nog is. Pater Moeskroen sloot het af met de Alpe d’HuZes liedjes van Maarten Peters zoals ‘Dichter bij de hemel kom ik niet.’ Prachtig.
Ik vind het fijn dat we met BIG Challenge ervoor zorgen dat onderzoeken mogelijk zijn om kanker beter te kunnen behandelen. We ervaren gelukkig dat er de laatste jaren al veel meer mogelijk is. Vroeger overleden mensen eerder, nu is er gelukkig meer mogelijk maar zoals ik het hier vaak hoor: ‘ik hoop dat mijn kleinkinderen later kunnen zeggen: Kanker, daar ging je vroeger toch dood aan.’
Hans Vermeulen
