Ja, veleeije week moes ik lèllik af loate wiejte. Dè kwam wer ùmdè ik int ziekenhuis lag. Ik haij te weinig aojem en dur ligde dan tusse twieje witte laakes, iedere kier wer verschiete ès er wer zo’n zuster binne kwam.
D’n enne kier moese ze wà bloed hebbe, d’n andere kier pompe ze ouwen erm op. ja, gè moet dè wel braaf allemòl goed veine zörge dè gè op goeije voet mè die zusters hen kunt want anders haole ze ut bloed net iets weier onder ouw nagels uit.
Die zusters hebbe ok alles beider, schier, verband, jodium, temperatuur meter en dur bòvenste teske zit vol mè alle kleure balpenne, mar d’r schrijfter gènne ènne van, of ze is leeg of d’n inkt is keihard geworre.
Mar ok int ziekenhuis telt; wie schrijft die blijft!
Te lange lèste zin iejn van die zusters ik wiejt de oplossing; we bestelle bij 123 inkt unne’n inktpatroon en d’r krijde dan aalt un pen bij. Ja die inktpatroon hebbe ze niks aon mar dè neeme ze mar op de koop tòw.
Dan kumt d’n dag desse tigge ouw zegge; mèrge meude wer nor huis en ès ge dan zoewe wer un half ùrke thuis bent toen daacht ik; wà ister nog moije dan thuis te zing bij oew eige M’rietje of hoe dè die van ollie ok meuge heite.
Gewoon wer op oew eige plàts òn tòffel en dèsse oew wer mè rust laote. Niks op pompe of slap laote, gewoon sóves wer oew eige vertrouwd borreltje…mè oewe’n eigeste vertrouwde Neije krant, ja dan kom ik volgende week …wirrum,…
Hawdoe,
Pietje de grondwerker
