Ons pap was dol op post, ondanks dat toentertijd ook alle rekeningen per post verstuurd werden. Gelukkig was de postbode net als ons pap punctueel en wisten we ongeveer wanneer er post zou kunnen komen.
Als iemand dan het gerinkel van de metalen brievenbusklep hoorde, galmde het door het hele huis: ”Pie Pa Post!”. Maar niemand haalde het in het hoofd om de post van de deurmat te gaan rapen. Dat was de taak van ons pap.
Tegenwoordig vindt de meeste communicatie via de digitale snelweg plaats en slechts weinig komt nog echt via de post. En ook die is helemaal geautomatiseerd. Mijn man heeft zo’n app van PostNL, waarop je kunt zien welke post er in aankomst is. Je krijgt dan een foto van de voorkant van de brief gestuurd en meestal weet je dan ook om wat voor soort post het gaat. Maar niet altijd.
Zo kreeg hij een week voor Kerstmis een melding van deze app, waarop een brief te zien was, die alleen met een postcode en woonplaats geadresseerd was aan “Dan et Marja Verheijen et Kwiebus”. De post kwam duidelijk uit Frankrijk en wij vroegen ons af, wat dit dan wel zou kunnen zijn. Eigenlijk hebben we geen een connectie met Frankrijk, behalve dat mijn wijlen schoonouders er in Lussat ergens in het midden van het land samen met enkele broers en zussen een groot landhuis hadden. We hebben daar een aantal keren een prachtige vakantie beleefd temeer omdat het midden in een schitterend natuurgebied ligt. Dit huis staat in de verkoop, omdat meerdere eigenaars zijn overleden of door hun hoge leeftijd niet echt meer in staat zijn om de ruim 900 kilometer te rijden. Maar een officiële brief van een makelaar of notaris zou het niet kunnen zijn, want ons hondje Kwiebus zou niet met naam en toenaam te boek staan in een of ander nalatenschap.
Dus onze nieuwsgierigheid was gewekt. Misschien een kerstkaart van iemand van de familie, die toen in het huis vertoefde. Iets anders konden we niet bedenken. Onze nieuwsgierigheid werd ook nog eens flink op de proef gesteld, want de brief werd maar niet bezorgd.
Op een dag zag mijn man Joke Abrahams, de postbezorgster voorbij komen en hij rende haar achterna om te vragen wat PostNL met dit soort brieven doet, waarvan het adres niet helemaal volledig is. Die worden even terzijde gelegd en dan nader onderzocht, maar omdat het net voor de feestdagen was, zou dit nog wel even kunnen duren. Enkele dagen later belde Joke zelf aan. Omdat wij haar goed kennen, vond ze het wel leuk om de lang verwachte brief persoonlijk aan ons te overhandigen. Snel openden wij de enveloppe en vooral ik was blij verrast.
Maanden geleden vond ik in onze achtertuin een ballon met daaraan een kaartje van een meisje, genaamd Hélèna, die voor haar tiende verjaardag in het noorden van Frankrijk ballonnen had opgelaten. Ik heb toen zelf een kaartje gemaakt, in mijn beste Frans er wat opgeschreven om haar te feliciteren en deze opgestuurd. Zonder adres, maar wel op de achterkant van de enveloppe onze postcode en huisnummer voor het geval de kaart niet te bezorgen is en teruggezonden moet worden. Heel attent, dat ze bedacht heeft om ons met de feestdagen een kaartje te sturen. Trots poseert ze met haar kat Oréo en wenst ze ons ook in het Nederlands een “Joyeux Noël et Bonne Année”.
Altijd leuk om zo’n verrassende Pie Pa Post te ontvangen.
Rest mij alleen nog de vraag: wanneer was jij blij verrast?
Marja Verheijen,
