Ja, d’r moeste mè zien te leeve en dè viel nie aalt mee. Ik en ming bruurs dè ging nog wel, wij kwaamen uit school, trokke ons “kooi” dinge aon en ginge buite speule.
Ons burjongens waare mestal ok van de partij, wij dinne duk vùggelke speule en ik waar mestal de zwalluw. Die aander moese nog iets verzinne en kwaame dan ès raaf of ès krééij. Enne jonge bij ons uit de bùrt die waar gruwelek groewt, dik en lang en die noemde wij d’n buizerd.
Halfweg ut spel dan kwaame die dùrskès, en vroege dan, meuge wij ok meedoen? Neeij riepe wij mè z’n alle, gòdde gullie mar mè de poppe speule want wij gòn dalek nog int bos eekhoorns vange en dè is niks vur dùrskès.
Soms dinne wij “pàkske” legge op de weg en èster dan iemest waar die dè op wou raape dan trokke wij vlug ònt touwke vanachter de heg.
Vruger waar d’r ok carnaval, mar dè heet toen nog; Váástenovend.
Di waar ok d’n ovend vur de vááste.
Verklééije dinne wij ok, wij trokke mekaars kleer aon, te groot waar moij en te klein ok. Ok mende gè iemest uit te moeten belden. Haijde un veer op oewe kop dan waarde of Winntou of Prins, mar haijde nou twieje bellekes opzij van ouwe kop hange dan waarde unne Nar, mar di han wij allemol nie en onzen Haon die waar in de loop der jorre al al z’n veere kwijt och erm.
Wij han de meste keus in blauwe overal’s, donker blauw de wà neijere en licht blauw waare de wa awwere, dur ut duk wááse waare die “verschoote”. Unne rooije zakdoek um de nek en klompe òn de vuut en ge waart unne echte boer. Ming zusters verfde d’r hoor in alle muggelijke kleuren en sminkte zich bont en blauw.
Ze han netkouse aon tot weid bovve de knie en han ze nou thuis hellemol niks dan ginge ze in Langenbom winkèle. Mar dè is sins kort echt verlééije’n tijd, winkèle in Langenbom. Ja zoewe beleefde ik vruger de Carnaval, mè ming Bruurs en ming Zusters.
Hawdoe
Pietje de grondwerker
