Er is unne’n tijd van kòmmè en van gaon. Bij ming ist nou zòweid, misschien te vruug, mar ut tis zòès ut is`. Niet te min heb ik toch stiekeum zòn dartig joor in de ton meuge staon en zoewe…
Burgemèsters en Pastoere ware duk ut lijdend vurwerp, …te doem…
Onze Vadder, mar ok ons Moeder en zeker nie te vergeete al ming bruurs die inmiddels al allemòl dur bóóve op ming hebbe zitte waagte. Wà hebbe we toch duk schik gehad!
Ons durskes Marietje en Annie en ming zwager moete nou de naam “van den Elzen” hoog zien te haawe.
Wij, ik en ming bruurs kunne nou onze verhaale dur boove weier òndikke en nog s’meujéger maken.
Bedankt gullie allemòl vur ut leeze van ming collums.
Dokter Gest heb ik leere kenne ès een bijzondere vrouw die er steeds voor ons als gezin was.
Òk nog bedankt vur alle bezùkskes en de zusters van de thuiszurg van Pantein wil ik ekstra bedanke vur al die goeije zuurg. Tot ziens,
Hawdoe
Pietje de Grondwerker
