Onze jongste zoon doet momenteel eindexamen. Samen met zo’n 137.000 andere leerlingen begon hij op 11 mei aan de laatste beproeving van z’n middelbare schoolperiode.
Leerlingen van vmbo basis en kader beten overigens een maand eerder al het spits af. Het eindexamen wordt doorgaans gezien als de meest spannende periode van de middelbare schooltijd. Natuurlijk moet je alle schooljaren laten zien wat je waard bent, maar zo’n eindexamen is toch de grote finale.
Van m’n eigen eindexamentijd herinner ik me de intensieve voorbereiding (toch nog een uurtje eerder opstaan om de laatste rijtjes te stampen), gezonde zenuwen bij het openslaan van de examenopgaven, de geur van de gymzaal die omgetoverd was tot examenzaal met solitaire tafeltjes en de lamme hand van het vele schrijven voor het examen geschiedenis.
Het woord ‘examenstress’ komt in het woordenboek van onze jongste zoon gelukkig niet voor. Wij ouders zijn ook meer ontspannen dan bij z’n zus en broer die hem voorgingen. We proberen vooral vertrouwen te geven en de juiste omstandigheden te creëren om hem goed te laten leren. Dat laatste vertaalt hij in ‘voldoende chips in huis en niet te veel zeuren.’ Dus ik probeer zo min mogelijk te zeggen over z’n late opstaan (‘mama, goed slapen is ook belangrijk’) en z’n gamegedrag (‘ik heb ook afleiding nodig, ik kan toch niet de hele dag leren!’).
Over een paar dagen zit het eindexamen er al weer op. Daarna gun ik onze zoon en alle andere eindexamenkandidaten een heerlijke lange zomervakantie als ontspannen aanloop naar een vervolgopleiding. Hoop dat ze er net zo van genieten als ik destijds in 1988. Het was in mijn herinnering een aaneenschakeling van vrolijke feesten. Vanwege het behaalde diploma en omdat het Nederlands elftal in die zomer Europees Kampioen werd.
Op 14 juni zullen we het weten. Dan zit iedereen vol spanning te wachten op het verlossende telefoontje. Ook hier in huize Moorman. Ik hoop dat de vlag uit kan, net als bij al die andere eindexamenkandidaten in Land van Cuijk. Veel succes met de laatste loodjes!
