Misschien is het wel één van de meest aangrijpende gebeurtenissen in het leven van een mens: afscheid nemen van iets of iemand. Dat laatste gaat gepaard met zeer heftige emoties, als een mens of dier geen deel meer zal uitmaken van je leven.
Maar ook gescheiden worden van materiële zaken kan voor iemand heel moeilijk zijn. Denk aan een baan, die je om welke reden dan ook niet meer kunt uitoefenen; een huis, dat je moet verlaten; een auto, die naar de sloop moet; een sieraad, dat je kwijt bent geraakt en andere spullen, die je dierbaar zijn, waar je afstand van moet doen.
Ik zelf kan echt wel verknocht zijn aan bepaalde dingen, gewoon omdat ik ze mooi vind. Een schilderij, een vaas, een beeldje en kerstspullen…..Kerstspullen? Ja, ik ben een rasechte kerstliefhebber.
Naast schrijven is mijn grootste hobby knutselen en op allerlei soorten manieren creatief bezig zijn. Mijn kast vol met papier, mijn potjes verf, mijn kraaltjes, mijn stiften, lapjes vilt en heel veel ander materiaal is heilig voor me. Zo ook mijn kerstspullen. Bakken vol met leuke decoraties en heel veel spullen om kerststukjes en ander kerstknutselwerk mee te maken. Toch begint het naarmate de leeftijd vordert soms wel een heel gedoe en gesjouw te worden en geef ik steeds vaker de voorkeur aan het volgen van een workshop buiten de deur, waar heel relaxed alles klaar staat. Dus onlangs heb ik maar eens al mijn kerstkneut uitgezocht en veel afgegeven aan basisschool De Schare, waar Driek en Ties zitten. Hopelijk maken de kinderen er daar iets leuks mee.
Voor de derde keer doe ik ook dit jaar weer mee aan de Kerststallenroute en heb ik beide etalages van Marian Body Decorations in de Kerkstraat ingericht; eentje met een zelfgemaakte kerststal en de andere met een winterlandschap van pegdolls. Dat zijn blank houten poppetjes, die je zelf kunt beschilderen. Waar ik trouwens ook een hele verzameling van heb, zoals je wel zult begrijpen. Vorig jaar had ik ook nog mijn collectie engelen bij Marian uitgestald, maar die blijven dit jaar lekker op zolder, zei ik tegen Corné Kremers. Niet omdat zij niet aan de hemel wilden verschijnen, maar omdat ik het teveel gesjouw vond, al die bakken met een paar honderd engeltjes naar beneden te zeulen. Mijn man zal er trouwens ook blij mee zijn, dat de engelen dit jaar hun opwachting niet maken. Hij fungeerde namelijk als pakezel, trap op en trap af.
Aangezien ik toch maar eens van wat spullen afstand moet gaan doen, zoek ik een mooi plekje voor de kerststal. Dus welke school, instantie, tehuis, winkel of wie dan ook, biedt een nieuwe verblijfplaats aan? Jozef en Maria zijn op zoek naar onderdak, de ezel en de os vergezellen hen al eeuwen en ook de herder heeft graag zijn schaapjes op het droge. Het is alles of niets, want het gezelschap is erg aan elkaar gehecht en ook de drie koningen vinden het nog steeds goed vertoeven in hun paleis. Dus heb je interesse, loop dan vanaf 15 december de sfeervolle kerststallenroute en stuur een mailtje naar
We nemen afscheid van het jaar 2024 en hopelijk blikt iedereen met een goed gevoel terug. Dus op naar 2025! Fijne kerstdagen en een fantastisch, formidabel en flitsend nieuw jaar!
Rest mij alleen nog de vraag: waar heb jij ooit afstand van moeten doen?
Marja Verheijen,
