Het is een ritueel zo vast als de seizoenen: bezoekjes aan echtparen die zestig jaar getrouwd zijn. Het is een mooi en betekenisvol ritueel. Dit jaar vieren 125 echtparen in Land van Cuijk hun diamanten huwelijk. Het is ondoenlijk om ze allemaal zelf te bezoeken, dus af en toe neemt een wethouder deze taak van me over.
Zestig jaar getrouwd zijn is niet niks. Ik ga graag langs bij de bruidsparen; vaak zijn hun kinderen er ook bij. De bezoekjes brengen me bij uiteenlopende mensen en op uiteenlopende plekken in de gemeente: een oude boerderij in het buitengebied waar het stel al hun hele leven woont, een comfortabel seniorenappartement in het centrum van het dorp of soms het verpleeghuis waar één van de twee echtelieden woont.
Met plezier luister ik naar hun verhalen. Over hoe ze elkaar leerden kennen op een dansavond, over de huwelijksdag, over de eerste jaren inwonen bij (schoon)ouders, de eerste eigen woning en de kinderen en kleinkinderen die kwamen. Ze vertellen over de banen die ze hadden en het vrijwilligerswerk dat ze deden. Over vrouwen die vaak moesten stoppen met werken als ze trouwden en hoe zij de (niet minder belangrijke!) zorg voor het huishouden en de kinderen op zich namen. Ik hoor over leuke vakanties of bijzondere familietradities. We praten ook over zorgen of verdriet. Een kind dat veel te vroeg is overleden, broers en zussen die er niet meer zijn of de gezondheid die wel eens te wensen overlaat.
Het is fijn om de bruidsparen in hun eigen omgeving te zien. Hoe ze naar elkaar lachen zoals alleen mensen doen die een leven lang gedeeld hebben – met een mengeling van trots, liefde en een vleugje ‘het zal wel’. Een lach die met een beetje geluk ook gevangen wordt op de foto die vaak aan het einde van het bezoek van het paar en mij wordt gemaakt. En ik rijd altijd met een glimlach weer terug, verrijkt met mooie verhalen.
Burgemeester Marieke Moorman
