Als je ziek bent wordt je ook vaak verwend en dat is een zeer prettige bijkomstigheid. Mijn huiskamer staat vol met bloemen en kaarten en dat ziet er heel gezellig uit. Hartstikke verwend voel ik me en dat doet me goed.
Nu voelde ik me niet direct ziek een paar weken geleden maar er was toch iets in mijn lichaam wat er echt uit moest. ‘Mam ik kook wel voor je’ zei mijn jongste zoon toen ik vertelde dat ik na de operatie rustig aan moest doen. Na enige tegenspraak liet ik me toch verleiden en wat was dat fijn om zo verwend te worden. Met een doos vol met etenswaar kwam hij me ophalen uit het ziekenhuis en vertelde me dat ik echt rustig aan moest doen. Hij zette koffie voor het bezoek en ik mocht alleen maar toekijken. We hadden echt weer eens tijd om langdurig met elkaar te praten en dat was heerlijk. In plaats van ja, nee en fijn als antwoord op een WhatsApp berichtje nu een echt ouderwets gesprek waarbij je elkaar in de ogen kunt kijken. Hé hé, dat was genieten. ‘Wat lust je’ vroeg zoonlief ‘couscous of gnocchi?’ Gnocchi? Wat is dat vroeg ik want zo werelds ben ik ook weer niet. De eerste dag werd er couscous gemaakt met allerlei verse ingrediënten. Het was heerlijk dat ik eens niet hoefde te koken en ik genoot volop. ‘Ik kan thuiswerken mam dus ik blijf morgen ook nog bij je zodat jij rustig aan kunt doen’ zei mijn zoon en dat vond ik wel zo gezellig. En inderdaad was thuis werken ook echt thuiswerken zodat de laptop ’s morgens werd geopend en pas laat in de namiddag werd gesloten. Op een gegeven moment kreeg mijn zoon een telefoontje (Skype) van zijn collega uit Australië en ik zag en hoorde dat mijn zoon opeens in een andere rol ging zitten. Natuurlijk, hij is een volwassen man maar ja bij moeders thuis gedraagt hij zich uiteraard heel anders dan bij een zakelijke partner. Niet te geloven wat een verschil, leuk om dat een keer mee te maken. En ’s avonds werd er gnochhi gemaakt. ‘Hoe vond je het?’ zei hij toen we samen aan het afwassen waren. ‘Ik vind het best lekker voor een keer’ zei ik. ‘Dus je vond het niet zo lekker?’ antwoordde hij gevat. ‘Jawel’ antwoordde ik hem. Ik verzon er ter plekke nog een verhaaltje bij dat als ik iets heel erg lekker vind, ik dit ook niet iedere dag wilde eten maar ja het kwaad was al geschied. Maar ‘best lekker voor een keer’ is altijd beter dan ‘niet te eten’ want dat was ook weer niet het geval. Misschien komt er wel een volgende keer maar het was even wennen.
De operatie ligt achter me en nu volgt er nog een aantal andere trajecten om ‘het kwaad’ wat niet in mijn lichaam hoort te bezweren. Mijn agenda was leeg omdat ik feitelijk op vakantie zou gaan dus het was lekker rustig. Genieten van het zonnetje, even naar de beweegtuin om de nieuwe apparaten uit te proberen en langzaam de draad weer oppakken. Heerlijk wat een rust als er niet zoveel in je agenda staat. Genieten van de natuur die volop in bloei staat. En onverwacht toch naar een bijeenkomst van de ‘dag van de ervaringsdeskundige’ kunnen gaan omdat er tijd voor is. Heerlijk die verwennerij van al die onverwachte aandacht van kaarten, mailtjes, telefoontjes en bezoekjes en leuke verassingen. Dat maakt het ziek zijn een heel stuk beter te verdragen.
Tilly Gerritsma
