Het nuttigen van voedsel en drank is ontzettend belangrijk alsook geestelijk voedsel om iets te leren, ons bewustzijn te verruimen. Een paar weken geleden had ik een werkconferentie.
Het was de bedoeling dat lichaam en geest voedsel tot zich namen en dat viel nog niet mee. Onder het eten werden er vragen gesteld, meningen uitgewisseld, verwachtingen uitgesproken en doelen bijgesteld. Het eten kwam op de tweede plaats en dat was nou jammer volgens sommigen die er duidelijk moeite mee hadden om de aandacht eerlijk te verdelen.
Mijn collega van FAB had van mij een lunchbon gekregen bij zijn afscheid. Op een mooie zonnige dag fietste hij naar het mooie Land van Cuijk en kwam de bon inwisselen. Natuurlijk kan ik zelf heus wel een lunch verzorgen en had dit ook al diverse malen gedaan, maar deze keer gingen we uit eten. Toen hij de kaart bestudeerde begon hij zachte geluiden te produceren: mmmmmm. Even kreeg ik een déjà vu want ook Loes mmmm’t er op los als ze een menu kaart bestudeert en mijn kleindochter mmmm’t zelf als ze aan een broodkorst sabbelt. Wel gezellig als mensen het eten waardeerden wat ze nog niet in de mond hebben, maar zelf al aan het visualiseren zijn hoe lekker het kan zijn. Ik heb hier zelf geen last van maar wellicht is dat een gemiste kans want zo geniet je twee maal van een gerecht. Deze keer hadden we volop aandacht voor het voedsel en dat is wel zo prettig.
Mijn jongste zoon zit niet direct in de voeding maar anderzijds wel in apparatuur voor tractors die zo economische mogelijk de grond bewerken, zaaien om later te kunnen oogsten. Toevallig kwam ik heel dicht in de buurt waar hij werkte en... ik was nog nooit binnen geweest. Een paar jaar geleden mocht ik niet komen want ja, zijn moeder... Hij was toch geen kind?! Ik vroeg me toen af wanneer het tijdperk aan zou breken dat hij het wel leuk zou vinden als ik zou komen kijken. Het was geen groot bedrijf en het ging er zo te horen heel gemoedelijk aan toe dus dat moest toch kunnen? Bovendien had hij nu een hogere functie dus? Ik waagde opnieuw een poging. Het was net vijf uur geweest en ik vermoede dat hij bijna klaar zou zijn. Ik zette de auto heel tactisch niet op het parkeerterrein maar iets verder en belde hem op. Ik kreeg geen gehoor. Was dat zijn auto? Ik wist het niet zeker. Dat was toch zijn auto! Dan maar even een WhatsApp. ‘Ben je nog op je werk?’ Tot mijn verbazing antwoordde hij direct ‘ja.’ ‘Ik sta voor de deur, kan zeker niet binnen komen?’ WhatsApp ik terug. Ik dacht laat ik me maar bescheiden opstellen want dan stem ik hem gunstig! Maar mijnheer antwoordde niet en liet me in het ongewisse. Zou ik de stoute schoenen aantrekken? Verdorie opeens zag ik hem door het raam, hij was druk aan het praten met een collega. Ik stapte uit de auto en liep voorzichtig naar het gebouw. Opeens zag hij me toen hij zijn hoofd draaide en hij liep naar de voordeur. ‘Kom binnen’ zij hij. ‘Wil je wat drinken en zal ik je zo dadelijk even rondleiden?’ Ha, ik was welkom. Leuk hoor! ‘Dit is mijn moeder’ zei hij tegen iedereen die we tegen kwamen en ik was blij dat ik nu een andere status had bereikt waarbij moeder welkom was. Hij liet me van alles zien maar vertelde niet al te veel want dat zou ik toch niet begrijpen! Mijn geestelijke voedsel werd op dat moment nauwelijks aangevuld maar leuk vond ik het wel, en dat moet ook kunnen!
Tilly Gerritsma
