Toen d’n optiesjieën tigge ming zin; ge moet nòddig geholpe worre òn staar, ben ik mar is te veld gegòn. Urst moete nor oewe’n huisdokter en die stuurt dan ùn meelbericht nor ’t ziekenhuis wòr gè hen wild.
Nieje gè kunt nie zoewe mar sles ergès bij ’n ziekenhuis binnekuiere en zegge; ik kam zegge, dègge ming ùnne kier moet helpe òn staar. Nieje, nieje,.. dan stúúre ze ouw mee trug, gè moet de weg bewandele, zoewe zò ès dè moet, dus veuraon beginne, geduld hebbe en oew bùrt afwááchte. Zoewe moes òk ik gewoon wááchte.
Eindelèk waar ik òn de bùrt, en ‘t bleek ùn fluitje van ùnne cent te zing.
D’n dag ternoo wette nie wàttuw òvverkùmt. Ge ziet alles wer in de goeij kleur en veul helderder. Wit is òk wer wit en zwart lijkt wel zwarter.
Toen ik ons M’rietje wer is goed ònkeek, vond ik ze wer net zo knap, ès toen ik ‘r vur d’n urste kier zag en ‘r ’n eugske op krig. Bij onze’n nééije’n burman leek ’t gras veul grùnner ès toen ie ’t uitrolde, vur ’n par weke trug. Ik raaj ‘t turp op in en de rotonde leek veul ronder ès urst. Afgelóópe vrijdag waar smérgès de nééij kapel op d’n Acaciahof nog nie gevoegd en toen ik soves wer keek, hàj Jan van d’n Broek, ze in tussetijd gááw gevoegd. ’T Waar al bèkant donker en ik kon op de kerkklok nog zien, dè ’t dáágs ternó, wer bèkant donker zou worre. Nò die skoer van de afgelóópe week keek ik nòdderhánd in de regenmeter en wà bleek, keij leeg, ik haij ‘m zoewe gehange, dettie net tussen de droppels in hong. Nou dè moete gullie nog mar is probere. Òk ’t Zotte Zòmmer Festival leek zotter dan ooit. Ik wet, ès ’t nou d’n ònkammende zondag Pinksterre zou zing, dè ik, allebééij de Pòsdáág al zou kunne zien. De vierdáágse leek vur sommige wel áácht dáág te dúúre en vur sommige is ’t,…
un fluitje van unne cent!
Haw doe!
Pietje de grondwerker
