‘Liefde is’ zag ik in Linden staan toen ik daags na de vierdaagse door het dorp fietste. Liefde! Zou er een woord zijn waar ooit meer over geschreven is?
Wat is er allemaal voortgekomen en ontstaan uit liefde? En dan heb ik het niet over lust of de oerdriften van de mens maar over de pure vorm van liefde. Er voor elkaar zijn, elkaar iets gunnen, geven zonder iets terug te verlangen, vertrouwen hebben en ga zo maar door.
Dankzij mijn kleindochter wordt liefde weer meer zichtbaar en daar geniet ik geweldig van. De tomeloze inzet die de ouders laten zien, het stimuleren, waarderen en vooral genieten van hun kind. Afgelopen week danste mijn zoon met zijn dochter door de kamer en ik zag haar grenzeloze vertrouwen in hem zoals kinderen dat hebben. Ze leunde met haar rug in zijn armen en wist dat ze veilig was. Hoe mooi is dit als je dat je hele leven lang op de een of andere manier mee zou kunnen nemen. Er is iemand of wellicht iets als je in God of een hogere vorm van liefde en intelligentie geloofd, die jou altijd ondersteund. Hoe moeilijk je het ook hebt en wat je ook gedaan hebt. Pfffft, het is me nogal wat. Ik denk dat die menselijke vorm van liefde maar heel weinig bestaat maar anderzijds zie ik wel dat er ook genoeg mensen zijn die dit willen nastreven. Want ieder mens is je broeder/zuster en als we dat meenemen dan krijgen we al een heel andere wereld.
Liefde, het hoogste goed, hoe mooi is de liefde. Doen we alles vanuit liefde? Of zit er ook nog een klein of groot beetje angst, venijn, boosheid of verdriet bij de liefde zonder dat we hier erg in hebben. Liefde is niet afdwingen, liefde kun je ook niet kopen en liefde is ook loslaten hoe moeilijk je dat ook vind. En accepteren dat een ander anders is als jij en kan denken als jij. En uiteraard vergeven want anders kun je niet verder en blijf je vasthouden aan boosheid en verdriet. Fijn dat er altijd mensen zijn waar je van kunt leren omdat die een grotere vorm van liefde hebben dan jij je al eigen hebt gemaakt.
Naar mijn kleindochter kijkend die nog zo heerlijk onbevangen in de wereld staat geniet ik intens. Ze is goedlachs als mijn zoon, hopelijk zo creatief als mijn schoondochter maar in ieder geval gezond nieuwsgierig want ze is in de ontdekkingsfase. Natuurlijk komen er ook andere tijden want dat weet iedere ouder die goede en slechte tijden met hun kind heeft gehad. Maar vooralsnog geniet ik en ben ik blij dat ik op afstand mag meekijken. Het is voor mij een feest als ik weer mag oppassen. Nooit erg lang dus dat blijven geniet momentjes. Het eten gaat steeds beter en hopelijk kan over een paar maanden de sonde eruit. Dat scheelt enorm veel werk want wat hebben beide ouders het hier druk mee. Al het eten is biologisch en wordt door moeder met veel liefde bereidt. Maar het meeste geniet is van de liefde van de ouders voor hun kind, dat o zo snel al zo hard gegroeid is.
Liefde, een wonderbaarlijk en mooi gevoel wat niet te vangen is. En dat is maar goed ook want iedereen verdient het om dit op de een of andere manier te krijgen en te kunnen geven. Liefde verbreekt alle grenzen, kent geen tijd en ruimte, en kijkt niet neer of op naar iets. Hoe mooi is dat als we de liefde voor al wat is meer leren zien. Want als we de liefde niet kunnen voelen, dan missen we ontzettend veel.
Een liefdevolle groet,
Tilly Gerritsma
