Òk ik ben èfkes op vakantie gewist, same mè ons M’rietje. Èfkes de koppe leeg make, zegge de mense dan en gè het groewt glijk, nèmmet ‘r mar van, nou kunde nog en zoewe nog mier van die goei bedoelinge.
’T Mòije hiervan is dè wij dè òk wer tigge alleman zegge en mèstal mèène wij, de òk nog òk.
Nou trof ik pas iemest, nou en die hai wel, ’n hieël korte vèkansie. Dieje mens, ik noem gen name, die zin tigge ming; ons vèkansie waar zò kort, ons vrouw die waar al wer thuis en toen moes ik bij de vùrdeur, de sluttel nog uit ’t sluttelgat trekke um weg te gaon.
De lingse richtingònwijzer van heure’n auto knipperde nog nor lings, um thuis weg te rééje en ’t aander knipperde al wer nor regs, um thuis in te drééje.
Op de kemping moes d’n urste’n herring al wer in de zak vur dèsse, de lòtste in de grond hàn geslááge. Dieje mens waar alle koffers ònt uitlaoje en Moeder de vrouw waar al wer druk alles ònt inlaoje.
Ut groewte vùrdieël van zo’n korte vèkansie is, dètter veul minder op mèkaar word gevit, ùmdè gè áált blééj bent um te gaon en mèstal bende òk wèr blééj um thuis te kamme. Ès gè mè goei weer gòt dan kamde òk wer mè goei weer thuis. Ut gras in d’n hof is nie veul langer geworre en de bloeme in de pot hange nie slap ovver de rand hen. Gè hoeft mar enne krant te lééze en gè bent wer hellemòl bij. D’n burman die kent oew òk mee wer trug, ùmdè gè nog net zo wit bent ès toe gè gingt.
Nog ùn groewt vurdeel bij zo’n korte vèkansie is dè oewe boksenbáánd blijft pááse, allieën mè die witte bieën lijkt oew boks wà,.. òn de korte kant.
Haw doe
Pietje de Grondwerker
