Alles veranderd voortdurend en dat is leuk en soms wat minder en soms valt het zelfs bij mij onder de categorie ramp. Een persoonlijke ramp die ik echt niet gewild heb maar onbewust over me zelf heb afgeroepen.
Ik heb te weinig GB op mijn telefoon. Ik durf het bijna niet te zeggen want als ik zeg hoeveel (8 GB) dat hoor ik het gesnuif al van mensen die denken: hoe dom kan iemand zijn.
Mijn foto’s, belangrijke en heel veel onbelangrijke, heb ik een paar weken geleden per ongeluk verwijderd omdat ik dacht dat ik op die manier meer ruimte kreeg. Dus niet! Wel alle foto’s op de SD kaar weg. Op de computer zetten lukte eerder niet want er was iets, vraag me niet wat, waardoor dat niet lukte. Wat een gedoe en een gezeur….. omdat het niet gaat zoals ik dat wil. Ik heb al diverse telefoontjes gepleegd naar de provider en ben zelfs een paar maal naar de winkel geweest waar ik uitermate vriendelijk geholpen werd. De verkoper merkte wel op: ‘U bent typisch zo’n mevrouw die zegt dat ze van alles niet gebruikt en daarom niet veel nodig heeft (GB) terwijl als je paar euro meer….’ Nou zeg….. wat denkt hij wel? ‘Jullie hebben deze telefoon zelf aanbevolen’ zei ik hem heel parmantig en dacht: zo die zit. Want ik laat me toch zeker niet in het hokje drukken van oude zeikeriger mevrouw, hoewel ik natuurlijk niet weet of hij dat werkelijk denkt. ‘Oh ja?’ zei hij verbaasd en hij bleef vriendelijk wat natuurlijk heel aardig was bij het snibbige antwoord wat ik hem gegeven had. ‘Telefonisch dan’ zei ik even later ‘en ze zei ook nog dat ik er op vooruit ging. Bij mijn andere telefoon (ander merk) heb ik nooit geen problemen gehad met upgraden. Maar deze blijft aan de gang (zeur, zeur). Volgens mij doet hij niets anders. En nu kan dat al heel lang niet meer omdat alles vol zit en daar word ik hartstikke zenuwachtig van.’ De man lachte wederom heel vriendelijk naar me en ging weer aan de weer met mijn toestel.‘
Menigmaal ben ik al gerustgesteld en heeft een medewerker wat veranderd en weggehaald zodat ik er voorlopig weer mee vooruit kon. Een paar maanden! Mooi niet dus!
Het laatste telefoontje waar ik mijn zorgen weer eens deelde, ik zit nog een paar maanden aan dit (abonnement) toestel vast, heeft me enigszins gerustgesteld. ‘Er kan niets ernstigs gebeuren mevrouw, alleen kunt u op een gegeven moment geen foto’s meer versturen.’ Dat probleem heeft mijn schoondochter hopelijk opgelost door de foto’s op de Google app te zetten. En ik kijk niet naar alle waarschuwingen op mijn telefoon waar ik dagelijks mee geconfronteerd wordt. En dat geeft me toch een rust, voorlopig! Totdat er vanmorgen met grof geweld weer werd gewaarschuwd met een ellenlange tekst wat ik allemaal moest doen om mijn telefoon beter te doen functioneren.‘Dat gaat toch niet suffers!’zou ik heel hard willen roepen maar de intelligentie om mij te horen ontbreekt bij het apparaat. Dus zo slim is ie ook weer niet!
Verandering, het weer is al volop aan het veranderen we gaan naar de nazomer toe. Ik heb de neiging om te gaan zeuren dat we naar mijn beleving niet veel zomer hebben gehad en dat hij best nog wat langer mag duren, maar daar schiet ik niets mee op. Dus gaan we positief verder want er staat weer van alles te gebeuren. De school begint, hobby en sport worden weer opgepakt en we gaan hopelijk weer wat nuttigs en of plezierigs doen. Verandering hoort gewoon bij het leven. De ene keer is het leuk en de andere keer bijna niet te verteren.
Tilly Gerritsma
