‘Vandaag was een dag waar ik vele nieuwe inzichten mocht ontvangen’ las ik ergens en ik vond het een wondermooie zin.
Nieuwe inzichten heeft ook te maken met verdieping, met puzzelstukjes die opeens, soms na jaren, op zijn plek vallen. Je kunt er een completer mens van worden en de complexiteit van ons bestaan iets beter leren te begrijpen.
‘Wat ik mis is verdieping, iemand of een aantal mensen waarmee ik een dieper gesprek kan voeren’ vertelde ze me. Een ander vertelt dat een gesprek over ‘koetjes en kalfjes’ helemaal niet verkeerd hoeft te zijn maar dat ze ook behoefte had aan een gesprek ’dat ergens over gaat.’ Hoe diep is de mens met zijn zielenroerselen en hoe vaak sta je zelf niet verbaasd over hoe de dingen gaan of juist niet (door)gaan. Over hoe we reageren of juist niet (goed) of voldoende reageren op hetgeen er gezegd word.
‘Alweer een inzicht rijker in het spel wat leven heet’ vertelde een coach ons jaren geleden. We (vrijwilligers) werden op dat moment onderricht hoe jongeren te begeleiden en te ondersteunen. En daar kwam me toch een kritiek op. Een spel? Wat een rotspel! Het lijkt wel ganzenbord, was het commentaar van een jongere. Als ik naar de spelregels kijk van ganzenbord dan vind ik dat die persoon op het goede spoor zit. Hoe vaak zijn we niet een brug (6) over gegaan. Ons van de ene kant naar de andere kant verplaatst zonder natte voeten te krijgen. Bij de herberg (19) moeten we een beurt overslaan en ja dat klinkt me ook wel bekend in de oren. Iets heel graag willen of ergens naartoe gaan maar om de een of andere reden moeten we of blijven we thuis in het hok zitten. Broedend op eieren die wellicht ooit uitkomen. Of wachtend op het gouden ei? En dan de denkbeeldige put (31). Je moet erin blijven tot een ander in de put komt en dat is dan jouw verlossing. Dat is toch ook wat! Als jij in de put zit en een ander komt je helpen of meent je te helpen? Of wellicht voor gezelschap? Dan knal jij ertussen uit. Weg met die put ik heb er lang genoeg in gezeten. Daarna komt de doolhof of doornstruik (42). Dat geeft verwarring, chaos maar je leert ook doorzetten als je in de doolhof terecht bent gekomen. En de doornstruik, oh ja, daar blijf je aan haken en je kleding kan er van scheuren. Pijn en ergernis wellicht? In de gevangenis (52), ja wie heeft daar niet in gezeten? Gevangen in je eigen gedachten en emoties. Wat is het soms moeilijk om daar uit te breken en een nieuwe weg te vinden om verder te kunnen gaan. ‘Als een langspeelplaat klinken jullie, steeds hetzelfde liedje’ zei de coach jaren geleden tegen een jongere toen hij voor de zoveelste keer hetzelfde argument aanhoorde. Maar er was ook begrip waarom iemand niet uit zijn eigen gecreëerde gevangenis kon komen. Er werd geluisterd naar wat er speelde en dat verlichte de pijn. En dan komt dood (58) en dat moet je bij ganzenbord opnieuw beginnen. En dat is niet leuk! Want dan moet je weer van voor af aan……. Behalve als je natuurlijk veel geleerd heb want dan kom je met sprongen vooruit en kun je wellicht stukken overslaan. Als je bij het einde (63) komt heb je gewonnen. En dat is dan wel weer leuk, denk ik. Maar zeker weten doe ik het niet. Want mocht ik toch zin hebben in een spelletje dan zit er niets anders op dan maar weer van voor af aan beginnen.
Nieuwe (andere) inzichten. Wat hebben we met zijn allen toch al veel mee- en doorgemaakt.
Tilly Gerritsma
