Vruger, daags vèur Kersmis, zin ons Moeder tigge ieën van ming awwer bruurs; Schiet is op en haold nog is gaaw unne Kerstbòm int bos, want ut is zoewe tovend en ik moet ‘m òk nog olling optuige en ming eige en ollie nog kloor make vur de Nachtmis.
Ik moes dan mee um de hiep en de zaag te drage. Int bos wor de moijste kerstbeum stonne waart dan duk druk, want ons burlui wisse die moij beum òk wel te stoon. Dan wier dur enne van alle kante bekéke en umgehouwen mè de hiep of umgezaagd mè de zaag. Dè waar duk nog un lastig iets, want zowel de zaag ès de hiep wááre òn d’n botte kant.
Ès gè dan eindelèk thuis waart mè oewe’n bom dan kwame ming aander bruurs en zusters kijke en dan waart eigelèk noit goed. D’n enne zin; ik vein ‘m òn de korte kant en de aander zin; ik vein de nòlde te spits en d’r zit gen model in en zoewe waart aalt wà. Onze Vadder kwam òk aalt efkes kijke, keek en kuierde dan tevrééije weg.
Ons Moeder waar d’r gelukkig nie zo naaw òn en die zin; bende gek ut kumt nie zo spits, ès ‘r de piek mar op kan ist goed en dorbij daags nò dreeij kunninge stoke we ‘m toch wer op in de fornuiskittel.
Nieje bij ons stond ie allieën mar mè Kersemis en nie mè Sunterklòs.
Dè optuige haij gen man zo hendig ès ons Moeder; ons Moeder ging op unne stoel stoon en begòs bij de piek, dan de vergulde note van onzen eige notenbòm, dan de róói èppelkes van unne sterappelbòm, wà van die kerstkransjes van suikergoed en overgeblivve pepernote van Sunterklos die ze òn unne’n drood nééijgàrre haij geréége.
Nou zulde gullie denke, dè hek nog nòit gezien, mar ons Moeder haij nie veul schoole gehad, mar ze waar wel slim, want kik, in unne kersbòm zoewe mar uit ut bos, dan brengde òk aalt wel un par zeikmiere mee en die bleve dan in d’n bom zitte snoepe van die pepernote, die heulde ze dan van binne uit, dus gè zaagt ‘r òk nog niks van.
Ut allerlaotste kwame de karskes, die in van die knijpdinge zááte en die mochte wij dan urste Kersdag opstóóke in diejen bom.
Dè wij noit afgebráánd zing snap ik nog nie, dur diejen bòm, de balle en de piek.
Haw doe en ’n Zalig Kerstfeest vur ollie allemòl, òk van ons M’rietje.
Pietje de Grondwerker
