‘Ben je druk?’ lees ik op de telefoon en ik antwoord Loes met: ‘Nee, ik heb kerstvakantie.’
Mijn antwoord wil niets anders zeggen dan dat ik niet veel doe deze dagen, volop tijd heb om thee te drinken en bij te kletsen, en geen of nauwelijks verplichtingen heb. De dagen rondom kerst en oud en nieuw voelen toch altijd anders. Dat komt met name door de beïnvloeding van buitenaf die mij als het ware in een lichtelijke staat van hypnose brengt. Het hele land lijkt in rep en roer te zijn en wel om verschillende redenen. Vanuit diverse richtingen wordt vrede op aarde weer in beeld gebracht en vanuit andere richtingen doet de commercie zijn uiterste best om veel eten en drinken te verkopen zodat ze na de feestdagen weer volop kunnen inzetten om ons aan het lijnen te krijgen.
Terugdenkend aan het kerstdiner heb ik me verbaasd over het feit dat mijn schoondochter zo goed kan koken. Ze had de recepten op Pinterest opgezocht, filmpjes bekeken en het gerecht heel vaak gevisualiseerd. ‘Dat kan ik‘ had ze gedacht en zelfs in haar dromen werd ze geholpen of lastig gevallen, dat weet ik eigenlijk niet, met de gerechten die ze wilde maken. Mijn jongste zoon assisteerde haar met boodschappen en koken en samen vormde ze een geweldig team. Ik mocht eerder komen want mijn kleindochter had ook aandacht nodig. Dat was een mooi taakje voor oma en daar was ik het helemaal mee eens.
In ‘mijn kerstvakantie’ heb ik heerlijk de tijd genomen om te lezen en de ene mierzoete kerstfilm na de andere bekeken. Ik geniet van de boodschap dat alles goed komt. Daar houd ik van, van een happy end. De oude en verbitterde vrek Ebenezer Scrooge komt langs en het verhaal van sociaal onrecht en hoe het allemaal zo gekomen is zie ik voor de zoveelste keer langskomen. Maar ook hedendaagse verhaallijnen die altijd gaan over goed en kwaad en uiteraard zoekend naar liefde. Hoe mooi is dat. We willen toch allemaal liefde en aandacht, geen mens kan zonder. Hoewel… twee van de vier zonen zien zoveel aandacht niet zitten. Zij vinden een paar bezoekjes per jaar al meer dan voldoende. En dat vind ik knap, dat je mooi je eigen gang gaat en luistert naar je zelf waar jij je prettig bij voelt. Verschil moet er zijn. Dat houdt de boel spannend en dan verslappen we niet en blijven ons best doen.
Zo vlak voor het oude jaar vraag ik me af of ik nog wensen heb. Wat een vraag…. Natuurlijk heb ik wensen en plannen. Want alleen wensen….. ik zal voor sommige wensen toch iets moeten doen om ze te doen laten slagen. Of niet maar daar denk ik maar even niet aan. Gewoon positief denken en het verstand op nul hoewel ik ‘mijn verstand’ op gezette tijden wel wil inzetten want waarom hebben ik het anders gekregen. En heb ik dat wel gekregen? Mijn verstand? In hoeverre is het van mij als ik denk aan alle beïnvloeding die mij als het ware voordurend hersenspoelt. Wellicht is ‘mijn verstand’ in een bescheiden maat van mij maar is het mijn taak om het verder te ontwikkelen en op te ruimen van wat ik niet (meer) nodig heb of gaat het dan ook over het gevoel? Jeetje, toch enigszins zware kost om over na te denken en ik weet niet of dat de bedoeling is zo op het eind van het oude jaar. Ik wil het nieuwe jaar fris en fruitig beginnen. Het boek van mijn leven opent een nieuw hoofdstuk en er liggen allemaal blanco bladzijden klaar om ingevuld worden. Ha leuk! Kom maar op Nieuwjaar! Ik hoop dat het een kleurig en fleurig jaar wordt.
Tilly Gerritsma - Mill
