Tis alle joor tigge d’n váástenovend aon, dè de KBO hier in Mill unne stamppotte middag organiseert. Ja, dè woord stamppot kende onze Vadder en ons Moeder nie.
Vruger heet dè gewoon petàzzie en dè krééde mèkant d’n ollinge winter. Die moeders hàn vruger nie zòveul tijd um nó te denke; wà zulle we te middeg ete?
Wij hàn thuis òk net ès overal zònne zwarte kittel mè zònne hengsel dur òvverhen.
Ons Moeder din aalt de èrpel al schelle d’n ovend van te vùrre onder ut Ròzzenhoedje en die erpel bleve dan d’n ollinge naacht in dieje emmer mè watter staon.
Ze schelde aalt zòlang ut Ròzzenhoedje duurde en dè waar net krek unne’n emmer vol.
S’mergès ès ons moeder ons nor school of wérrek gewerkt haij dan din ze d’n hof in um boeremoes.
De verdeling waar nòvenant detter boeremoes waar.
Mèstal din ons Moeder dur òk nog wà juin bij, dè waar goed vur d’n afgang.
Ès ter aon záát dan trok ze òk nog un inmaakfles ópe mè spek. Di alles zette ons Moeder in dieje zwarte kittel op ut gas en zoewe stokte ze dè tot òn de kook en liet ut dan nog zachtjes wà pruttele.
Um twaalf ùrre riep ze dan; jonge’s ééte en net vur dè wij er wááre stampte ze alles kort en onder mèkaar. Ut spek haij ze er van te veure uitgehòld en verdèld in elf stukske’s.
Wij makte dan in de midde van dieje petàzzie op onze’n bord un kuilke en dur krege wij dan wà spekvet in, dè zit.
Mar um nou trug te kamme op dieje stamppotte middag bij De Keizer, jáá dor ètte ouw vingers bij op en gè kunt òk nog is kieze; wortelstamp of zùrkòlstamp en of boerekòlstamp of van ieders wà. Dan nog unne gehaktbal, spek of waorst. Ja, gè hoeft ut mar òn te wijze en Broer schupt ut op.
Mar degéne die ut kloor makt is toch Inekè en dè mag òk wel is gezéét worre, niks zò lekker ès,.. Inekè’s petàzzie.
Haw doe
Pietje de grondwerker
