Ha eindelijk was het zover en mocht ik een andere telefoon. Geen 8 GB want dat was veel te weinig. Hoe ik de laatste maanden doorgekomen ben mag een wonder heten.
Nadat mijn telefoon me veelvuldig gewaarschuwd had dat er van alles vol was en help… er in het rood gewaarschuwd werd, had ik er van alles afgegooid. En ook van alles afgesloten wat feitelijk niet mocht maar ja, ik moest toch wat. En ik had het gered! Ha heerlijk, eindelijk was het dan zover dat ik een nieuwe toestel mocht uitzoeken.
Aan de partners van mijn zonen had ik gevraagd wat voor een telefoon ze hadden en of het beviel. Ze waren net van toestel veranderd dus er viel nog weinig over te zeggen. Alles wat nieuw is, is immers leuk maar als iets wat ouder wordt…. Uiteindelijk had ik een toestel uitgezocht en het werd opgestuurd. Met een keurig bericht hoe laat hij gebracht werd. ‘Bent u over een half uur thuis mevrouw, dan ben ik er’ zei de koerier die me opbelde. ‘Tuurlijk!’ want ik verheugde me op mijn pakketje. ‘Ik wil nog even vragen hoeveel voornamen u hebt ter controle’ zei hij nog en ik vertelde dat ik er twee had. Toen hij me zei dat er maar een letter op het adreslabel stond en dat hij hetpakketje dan niet af mocht geven, baalde ik als een stekker. ‘Ik doe het ook voor een letter’ zei ik nog maar nee dan mocht niet. Het moesten dezelfde letters zijn als in mijn paspoort die hij moest controleren. Dus de provider opgebeld. Een hoop gedoe en frustratie verder waarbij ik alle moeite deed om mijn stem niet te verheffen bij alle ‘ik verbind u even door ‘ en ‘kunt u even wachten? ’ Uiteindelijk had ik dan toch weer een (dezelfde) telefoon besteld. De volgende dag was ik weer keurig thuis en de koerier belde me dat hij twintig minuten later bij me zou zijn. Ha mijn telefoon! Ik liet mijn paspoort zien. Hij keek lang naar mijn foto. Een clown die met een vreemde grimas vanuit een paspoort naar je kijkt. In een verwoede poging niet al te streng te kijken mocht ik enigszins lachen toen de foto gemaakt werd. Het resultaat was ronduit bijzonder zullen we maar zeggen. Ik ken me zelf nauwelijks dus geen wonder dat de goede man zo lang moest kijken. Maar ik kreeg mijn pakketje niet want er stond maar een letter. ‘Je bent in ieder geval tot mijn voordeur gekomen’ zei ik hem nog. ‘ De koerier van gisteren heeft dat niet gehaald.’ Weer de provider gebeld en toen waren opeens de telefoons op? Pas over drie weken leverbaar! ‘En mijn pakketje dan dat jullie terug krijgen morgen?’ ‘Die heeft dan al weer iemand anders’ zei hij tot mijn verbazing. De man moest keihard lachen en verontschuldigde zich hiervoor. Maar ik zei dat ik ook zou lachen als ik aan de andere kant van de telefoon zat over zoveel onbenulligheid. Ik overwoog een ander toestel maar wilde niet direct beslissen. Dus na twee dagen weer opgebeld en toen moest mijn oude bestelling geannuleerd worden voordat er opnieuw besteld kon worden en dan kon alleen bij de klantenservice. Eindelijk was de bestelling weer opnieuw geplaatst en ik had alle info voor de zoveelste maal opnieuw opgedreund. ‘Hoe lang duurt het voordat ik de telefoon krijg’ vroeg ik vriendelijk want ja je weet maar nooit of er nog een telefoon (de mijne?) teruggekomen is. ‘Over drie dagen’ zei ze en ik vroeg me af of het dezelfde zou zijn die al eerder bij mijn voordeur was geweest of wellicht de eerste die mijn voordeur niet gehaald heeft.
Tilly Gerritsma
