Tiggewòrrig ziede gen verschil mer tusse Paosklèrre en sòndags dinge. Iederieën hè vòrt altijd z’n sòndagse kleer aon, of nooit, tis mar hoe gè ut bekijkt.
In minge’n jonge tijd en durveur nog mier,haijde goeij kleer en s’werkendagse, oftewel oew kooij dinge.
Ut urste wà gè dint ès gè uit school kwam’t dè waar oew kooij dinge aon trekke. Nou en dan kònde nog is ravotte en bùmke klimme en mè modder speule.
Lotter ès gè de Plechtige Communie gedòn haijt, krééde um de twè joor un nééij sòndags pak. Bij ons thuis waart dè gewònte um un pak te laote maake dur unne’n klermaker uit Uje.
Dè waar nog un hel ritueel, want dieje klermaker kwam dan urst mè de zoewe genaamde “stalen”, dè waare kléin lèpkes stof van de verschillende sòrte en kleure. Dur wier dan zo’n lèpken op oewe schouwer geleet um te kijke of dè ut pááste. Ik zelf hàij dur weinig inbreng in of ik ut mòij of lèlluk vond, dè bepaalde onze vadder same mè de klermaker, zelfs ons Moeder haij dur weinig òvver te zegge. Ès di allemòl achter de rug waar dan vertrok de klermaker nor huis.
Un goeij vèrtien daag terno dan belde ie op um te kamme pááse. De boks en de jas hàttie dan mè rijggàrre in mekaar zitte en dan tekende hij alles af op moot mè un krijtje.
Dan waart thuis afwaachte tot, mèstal, de op een nó lèste zòtterdag vur de Paose. Ja, hij brocht ut nog thuis òk.
Toen zòwà alle klermakers de geest gegèvve hàn waarde òngewééze op unne kléérewinkel in Uje of Nisselroj. Dan komde er nog is aachter hoe goed dieje klermaker van urst waar.
De boks die ge ònpááste waar te los of te strak int kruis en bij ming waare de pijpe altijd te lang. Ès di allemòl afgespeld waar moes de jas gepáást worre en hier waart niks better mè, of hij zaat te eng of de mouwe waare veul te lang en de tèsse zaate dichtgenéijt.
Ondertusse dè di allemòl verholpe moes worre konde un bèkske koffie vatte en ès gè geluk haijt, konde wà gòn zitte burte, mè òk van die lotgenote.
Ja, wà hàdde we er toch veul wérrik mè, um er mè de Paose uit te zien op zun Paosbest!
Hawdoe
Pietje de Grondwerker
