Dur is wà gebeurd, door op ut ááw kerkhof. Ja zoewe wier dè plekske grond dur bèkant Jan en Alleman genoemd en niemest haij ‘r nog oóg of kijk op.
Dur kwamp un bitje verandering in, toen dur ut Parochiebestuur òn de Senioren Hobby Club gevroogd wier, vur un neeij port.
Toen kééke de mense wer wà mier dieje kant op, toen die neeij port dur hong.
Van’t ieën kùmmet áánder en zoewe ware dur un par Parochieanen die door òk de kijk op kréége en un Mariakapelleke wouwe bouwe.
Ja,ja,.. mar hoe en dur wie, en zouwe kwame ze bij ons M’rietje terecht en die waar meteen veur.
Ons M’rietje op unne vierklets nor de Pestoer, die nor de Wethaawer, de Wethaawer nur d’n Burgemester en allemòl vonde ze ut un gruwelek goei ding.
Dur wiere un hàffel mense bijmekaar gezócht die konne; tekene, grave, betonstorte, metsele, timmere, voege, glas in loodroome make, schildere, dakdekke, un kruis dur bove op make en de luidbel wier kant en kloor geschonke, net ès bèkant alle áánder bouwgrei.
Òk moese we nog iemest veine die iets moij’s kon make van dieje’n hof en wè vonde ‘m, en enne die goed geld binne kon haole en de kar trekke,.. en òk die vonde we…
Alles goed en wel, mar we hàn evegoed nog gèn Maria. Iederieën zou rond kijke en overal nó vrooge um un Maria. Nò un goei vèrtien dáág, drééij weke, hàn we zòveul Maria’s dè de kapel te klieën zouw zijn gewist en konne we nie kieze.
Uiteindelek hè ze unne dorpsgenoot geboetseerd en wà is er moijer en better ès dur eige volk iets gemàkt te hebbe.
Òk nogal wà vrouwe die langs kwame fietse of lóópe, dur konde òn zien dè ze al lóópend of fietsend soliciteerde nor die functie van Maria. Dè kan naturlek nie want dan blijft ut geld kóste.
Um de moed ‘r in te hááwe bij de bouwers, waar d’r naturlek op tijd koffie die we of zelf zette of we krege koffie uit de burt.
Òk kuukske’s en van allerhande aander lekker grei kwame wij nie te kort.
We hàn ‘r zelfs enne mens bij die kwam gèndùrrig kijke of we nog genoeg snoep hàn en dan brocht ie van die lekker melkchocolade snuupkes en zònne’n zak ate wij dan in enne schaft op. Op ut lest belde wij hum vort op en zinne dan; wè hebbe eigelek liever puur chocolade snuupkes.
Ja ut is mar goed dè die Acacia’s nie kunne proote, want dan zou ‘r nog wà vur d’n dag kamme.
Nou moete nie denke òn kòijigheid of zoewe hè, want ik wieët zeker detter nerges mè mier plezier gewerkt is ès hier bij de Kapel en bij d’n ònleg van dieje moijen hof.
Ik denk dè we ut strakke allemòl gòn misse, die saamhorigheid en die gezelligheid en nie te vergete al dieje kwats dieter verteld is, woor of nie woor.
Allemòl bedankt, òk van minge oranje’se vrachtwage, want die zal ut òk misse. Ja die dreeijde door vort vanzelf af.
Vur alle durpsgenote geniet ‘r van want ut is nie allieën gemàkt, vur’t oóg van’t Kerkvolk…
Hawdoe en de groete van ons M’rietje en dieje oranje’se.
Pietje de grondwerker
