Est nou winter waar gewist wà zouw ut toch gedòid hebbe verleeje week.Mèkant dartig grááde, vur de middeg al.
De urtse par dáág ès de zon begint te schijne is dè aalt moij um te zien, d’n enne mens hè nog d’n winterjas aon en die jong dùrskes lóópe al mè blóóte èrme.
Nò verloop van tijd, ès de zon teminste blijft schijne, ja, dan lùpt iederieén rond in bèkant niks.
Ut wier nou d’n lèste’n tijd zò hieét dè zelfs Jan en Alleman, jong en oud rond liepe in un korte bòks, wà zin ik;..te ..korte bòks.
Tatoe aasjes die gè anders noit te zien krijgt kwame nou vur d’n dag en sommige záágde nog mar vur de helft.
Òk hedde mè die moij zonnige dáág mier kleur op straot en ut ziet ‘r duk òk veul vrolijker uit, mè die van allerhande kleure en van allerhande bòkse.
Gè het lááng bòkse, drééijkwarters, bòkse tot net onder de knééij en netter bóve.
De léste jòrre zing er zelf afritsbòkse. Gè fietst s’merges van huis mè donker weer en un lááng bòks en gè kamt sóves thuis mè de zon nog hòg òn d’n hemmel en de bòksepijpe ááchter onder de stieke van ouw fiets.
Vruger dinne wij wel is bij un wà awwere bòks un stuk van de pijpe af knippe mè de schier en hoe hetter ut worde hoe mier wij ‘r vanaf knipte, mar toch noit hògger dan dartig grááde.
Tiggeworrig knippe ze zouwe mar un stuk van un nééij bòks af en dè knééjes steke dur al uit in de winkel.
Nou kwam ik òk op ieën van die hieëte dáág unne mens téége hier in’t tùrp en die haij z’n bòks te hòg opgetrokke. Ja, dè kon ik zien òn z’n lóópe. Z’n galge van ut type “brandweer” stònne dan òk strak gespanne ovver z’n schouwers hen en hij zwètte.
Zoewe ziede mar, vur sommige ist gèn lolletje,
korte bòkse weer...
Hawdoe
Pietje de Grondwerker
