Zoewe zinne vruger de mense te pás en te ònpás. D’n lòtste’n tijd kumt er anders weinig of niks van bóóve. D’r groeit mèkant niks mer en al ut gras begint bruin te worre. Nou vein ik dè nie zò erg wà vur un kleur ut gras hè, gruun of bruin.
Bij de koeieboere is dè un hèl aander verhaal die maake van gruun gras witte romme en vur hun moet ut nòddig unne kier regenen.
Bij ons in d’n hof ist vòrt, kloor loeter záánd, zò dreug. Ons M’rietje zie ik af en tòw mè unne gieter vur de room deur hen kamme, mar dè beschiet ‘r òk nie aon.
De gezaejde slaoj schiet nog deur òk en de flodderbònne zing nou echte flodderbònne want ze hange slap òn de steel en ze kamme di jaor òk nie op hugte.
Ik haij di jaor hendig van enne’n bònstaak, er twieje van kunne maake dan waare ze nog hog zat gewist. Ja, ès gè alles van te veure wist dan waart gèn kunst um rijk te worre.
Ut ennigste wà bij ons M’rietje in durre’n hof goed groeit is d’n bocht. Tiggewòrrig heit de vort onkruid.
Ja, die pispotjes die groeije nog wel bij ons in d’n hof en die slingere dur eige in hugte de flodderbònne vurbij.
Allieën ons kiepe die hebbe nou schik. Die ligge van de vruuge mérge tot de laote’n óvend onder ons dorreheg in dè loeter záánd te baggere.
Ja ut is nog liggelek vur iemest goed. Die kiepe die denke, lòt die zegen van bóóve mar weg.
Mar nou afgelóópe zondag, me ut Zotte Zommer festival kwam de zegen òk nie van bóóve, mar vanaf onze Pestoer. Die hè de zondag alle auto’s, brommers, fietse, gazonmaejers, bladblozers en schoefelmesientjes gezegend. Wà zalt gèsist hebbe op die hieëte auto’s mè die zon zò hòg òn d’n hemmel. Zoewe ziede mar nie, alle zegen kumt van bóóve.
Hawdoe
Pietje de Grondwerker
