Onderweg naar Nijmegen kwam ik achter een wit busje te staan met de tekst: Slotambulance. Toen hij wat later naast me stond voor een stoplicht, zag ik dat er ook glasambulance op stond. Twee ambulances in een en ze hadden 24 uur service. Ik had er nog nooit van gehoord.
Op Wikepedia lees ik dat de term ambulance wordt gebruikt voor een voertuig dat: medische hulpverleners en hulpmiddelen kan vervoeren naar een plaats waar behoefte is aan spoedeisende hulp. Dat ruimte biedt voor behandeling van slachtoffers of patiënten en ze kan vervoeren naar het ziekenhuis. En….. de term ambulance wordt ook gebruikt voor vliegtuigen, helikopters, boten, karren, motorfietsen en fietsen. Ik herinner me opeens een fietstochtje van jaren geleden samen mijn moeder. Het was door Nederasselt. Een fietspad tussen de weilanden door en ik reed voorop. Opeens was er een houten bruggetje wat vrij schuin omhoog liep en daarna heel strak naar beneden ging. Direct erna een heel scherpe bocht naar links. ‘ Voorzichtig’ riep ik nog tegen mijn moeder die net achter me reed: ‘Een heel scherpe bocht naar links.’ Maar het was al te laat. Ze kwam van het bruggetje, de elektrische fiets deed niet wat ze wilde en ze belandde op de grond. En daar stonden we. In het midden van het boerenland en in geen velden of wegen iemand te zien. En geen idee waar we precies waren. Moeder had een behoorlijke smak gemaakt en kon niet overeind. Dus 112 gebeld. Gelukkig kwamen er even later een paar mensen langs zodat ik kon uitleggen waar we zaten. Ze zouden de motorambulance sturen. Zou hij een soort brancard hebben, achter de motor uiteraard, waar moeder op vervoerd kon worden. Een soort pausmobiel of zoiets? Maar niks hoor. Er kwam een kale motor aan met weliswaar een heel aardige ambulancebroeder maar geen brancard. Uiteindelijk kon moeder weer opstaan. Er was niets gebroken maar ze heeft nog maanden last gehad van een pijnlijke arm.
Slotambulance... een bijzondere naam. Wat kan er niet allemaal op slot? Wat doen we allemaal op slot zodat de geest niet uit de fles kan. Emotie-ambulance? Is dat wat? Als ik aan een ambulance denk dan denk ik aan een ongeluk, aan iets vervelends en levensbedreigend. Maar anderzijds ook levensreddend en dat is dan weer mooi. En wat te denken van een groente, vlees en fruitambulance? Of laten we maar alle eten meenemen en dat ontdoen van te veel zout, suiker en allerlei andere rotzooi die het menselijk lijf geen goed doet maar ziek maakt. Of in ieder geval te dik. En waar moeten we dat dan naartoe brengen? Naar welk ziekenhuis? Of gewoon waar het vandaan komt want daar heeft men het ook ongezond gemaakt. Of is dat te kort door de bocht en zit er nog een andere laag en of betekenis achter waarom het allemaal zo gekomen is. Ik raak van het padje door al mijn bedenksels maar ben blij verrast dat ik de slotambulance niet nodig heb. Tenminste niet om iets open te maken wat dicht zit maar wellicht wel een keer om iets op slot te draaien wat te ver open staat.
Wat voor gedachtenspinsels gaan er toch allemaal door je heen als je iets ziet wat je nog nooit gezien of ervaren hebt. En is dit dan verontrustend? Of getuigd dat van een creatief brein dat feitelijk nooit uitgewerkt is en telkens nieuwe uitdagingen nodig heeft. Om bezig te zijn en vooral wakker te blijven en nooit op slot zal gaan. Mooi dat de slotambulance er is maar ik hoop wel dat ik hem niet nodig heb. Want dan is alles oké.
Tilly Gerritsma
