‘Mam, mag Jopie bij jou logeren?’ Ja natuurlijk mag dat maar waarom niet bij zijn vader, dat is toch veel dichterbij?
Waren zo mijn gedachten maar voordat ik deze kon uitspreken zei hij dat hij Jopie op de beste plaats wilde brengen. En ik had hem ook opgevoed dus... Hij wist het weer mooi te brengen en hoe hij mijn ego een beetje kon oppoetsen, maar ik had al ja gezegd.
Dus kwam Jopie en ik had de nodige instructies gekregen. Mijn zoon had voorgedaan hoe ik de bodem van de kooi moest schoonmaken en verversen. Elke dag water met één ml vitamine en zaadjes en ook nog wat takjes met gedroogd graan. Want die had hij zo graag. En ik kreeg ook nog een badje mee want dat vond hij ook wel leuk. Jopie werd zorgvuldig in mijn auto gezet, de kooi paste er net in. En ik kreeg wederom instructies dat ik vooral niet te hard moest rijden en Jopie in de gaten moest houden of het goed ging. Ja, ja... ‘ En de doek’ zei ik tegen hem toen hij uitgebreid afscheid had genomen en ook die werd zorgvuldig tussen bank en kooi gepropt zodat Jopie maar zo comfortabel mogelijk kon reizen.
Van mijn zoon, schoondochter en kleinkind krijg ik foto’s en filmpjes toegestuurd vanuit hun vakantie adres. En ik stuur foto’s van Jopie en vertel dat het goed met hem gaat. Hij vliegt niet veel meer maar dat valt ook niet mee als bijna dertien jarige. Af en toe verleid ik hem om uit de kooi te komen. Hij vliegt echter nog veel sneller terug dan dat hij er op mijn hand uit is gekomen. Vaak heb ik me afgevraagd of hij wel gelukkig is in zijn kooitje maar het schijnt een veilige haven te zijn. Zijn partner is hij jaren geleden al verloren dus brengt hij zijn tijd voornamelijk door bij de vele spiegels waar hij geanimeerd met zijn zelfbeeld kwettert. Ik ben jaloers op zijn prachtige kleur en zijn souplesse hoe hij zijn verentooi verzorgd. Hoe is het mogelijk dat je je op die leeftijd nog zo sierlijk en soepel kunt bewegen.. En hij ziet er nog zo goed uit! Jeetje, dat is bij ons mensen toch wel iets anders als we ouder worden. En zitten wij als mens ook niet regelmatig in een bepaalde kooi die we zelf creëren? Met ons lijf of onze geest! Wij kunnen niet vliegen alhoewel... Uiteraard wel met onze gedachten maar vaak botsen we dan toch weer tegen de zwaartekracht, luchtdruk, het verleden en ga zo maar door. Maar als je volledig vrij bent weet je ook niet waar je naartoe kunt vliegen, toch? Of we die reis wel aankunnen bedoel ik en het wel allemaal kunnen verwerken wat we te zien, horen, voelen, proeven of te ruiken krijgen.
Op de zak scherpe maagkiezel zie ik dat hij van Thijssen CV uit Mill komt. Toch nog een beetje Mill in Nijmegen, dat doet me goed. Halverwege de vakantie app ik dat Jopie van Coldplay houd en krijg direct een reactie: ‘Muziek vind Jopie echt super fijn, zou je dat af en toe willen draaien. Ik weet wel dat jij van rust houdt maar muziek kan liefde voor de geest en de ziel zijn en ook voor vogeltjes.’ Dus draai ik muziek en ook kanarie geluidjes zodat hij zich niet zo eenzaam voelt. Aan een andere zoon vraag ik welke muziek er thuis wordt gespeeld en jawel hoor het is raak. Jopie geniet er duidelijk van. Na veertien dagen breng ik hem weer terug, De kooi heb ik nog gauw even schoongemaakt. Ik mis hem en zijn gefluit meer dan ik voor mogelijk had gehouden.
Tilly Gerritsma
