Ut woord mikmak is al sins 1823 in swang en wier dus dur ons vuraawers dan òk te páás en te ònpáás gebruikt.
Nou is di òk krek net zo’n uitdrukking diegè òk hòst overal bij kunt gebruike. Vat nou mè de kermis, dan verzôcht ons Moeder aalt, uit goeij fànsoen, Tante Hàt en Pietom mè dùrre’n helle’n mikmak uit d’n Olliepieël, mè dùrre’n hèlle mikmak bedoelde ons moeder dan dur jong.
Die kwaame dan aalt pas zoewe tigge half drééij want Tante Hàt moes urst dur middègslùpke geslóópe hebbe. Pietom spande dan ondertusse ut rijtuig in en vur dè dan d’n helle mikmak is goed en wel in dè rijtuig záát waart al gááw half dreej vur ze bij ons wááre.
Tigge half zes hòlde ons Moeder de tòffel op, zette koffie en thieje, snaaij unne krintemik aon en zette goeij bòtter op tòffel, zelf gesnééije metwoarst en in ùnne mum van tijd ááte ze d’n helle mikmak op.
Vruger toen gè òn de grens nog oewe’n hèlle mikmak moest laote kijke waart òit gruwelek schòn um te zien ès die mense net vur oew d’n helle mikmak moese uitlaoje. Ja dan stonde’r schòn op. Alleman kon zie wà gè allemòl wel nie bij hait want d’n helle’n mikmak lag dan net vur de grens òvver de weg hen.
s’Mòndagsmérges dan fietse hieël veul mense op ut tennisveld op aon. Gepakt en gezakt mè unne groewte sporttas aachter op durre pakkendrager onder de stieke of zonne rugzak wor zònne steel wijd bòvve’n uitstekt.
Ja die neeme nou nog is echt unne’n helle mikmak mee, zò ès; un fleske ònjeklònje, unne groewte’n hàndoek, un spiegelke, unne zakkaam, dur knipbeurs, ut vrouwvolk unne reserve bh, zalf vur ès ut soms hier of door wà schrool begint te wòrre, un fles watter en òk nog nie te vergééte rèzerveballe. Die steeke ze mestal opzij in dur boksepijp, durrum hebbe die òk aalt un korte boks aon, nòvènant dur èrm laang zing.
Ja mense, dur word hel wà af gèmikt en gèmakt,
mè al dè gè mikmak.
Hawdoe
Pietje de grondwerker
