Wat is het heerlijk om te kunnen nagenieten, want dan heb je dubbel pret. Voor-genieten kan natuurlijk ook maar het allerbelangrijkste is toch wel dat we op het moment suprême, ook kunnen genieten.
Het was prachtig weer veertien oktober met het ‘pluk en oogst feest ‘ bij kasteel Tongelaar. Wat was het gezellig, wat was er veel te zien en wat heb ik veel geproefd en bleef aan mijn vingers hangen. Ambachtelijke pindakaas met rozemarijn, biologische havergrutten, powerpeul van de lupinebonen die ze ook op Tongelaar kweken. En een spread van dezelfde boon, dan hoefde ik die alvast niet zelf te maken. En nog een streng gerookte knoflook die tot volgend jaar in de zomer goed zou zijn. Even waande ik me in Turkije toen ik een kraampje zag met verpakte, maar ook losse kruiden. ‘Mag ik een foto maken?’ zei ik tegen de drie heren die het kraampje bemanden. ‘Even laten zien dat ik in Turkije ben’. Een mede- Millenaar bood aan dat zij de foto wel wilde maken en na enig overleg stond ik met drie toyboys, tenminste dat was de reactie van mijn broer, op de foto. Mijn zonen reageerden niet op deze fratsen van moeder maar ja, dat kon mijn pret niet drukken.
Ambachtelijke jam, chutney, kaas, perenwijn, vis, thee, kruiden, creatieve pakketjes, wollen truien, Pools aardewerk en ga zo maar door. De slager sloeg ik over maar wat had een kraampje lekkere balsamico, limoncello en mandarinello. Ik mocht alles proeven en het was me toch lekker en het was me toch duur, te duur voor mijn portemonnee helaas. Het was een prachtige markt met een enorm aantal kraampjes en ook voor de kinderen was er van alles te doen. Terug fietsend op de vaardijk zag ik dat ze de gaten in de weg provisorisch gedicht hadden met de nadruk op ‘dat kan beter’. Maar ja, je kunt niet alles hebben en er was aandacht aan besteed.
’s Middags had ik een feestje van een vriendin die samen met haar man hun verhuizing en pensioen vierden. Toen ik er heen fietste zag ik een paard met een klein zwart koetsje door de bossen heen rijden. Zou mijn vriendin en haar man in dat koetsje afgeleverd zijn? Zou dat ook gelden voor mensen die gepensioneerd zijn of sloeg mijn verbeelding weer te veel op hol. Dat laatste bleek het geval te zijn want ze waren keurig met de auto gekomen. Het was erg gezellig op het feestje hoewel ik nauwelijks iemand kende, mede omdat we fijn buiten op het terras konden zitten. Mijn vriendin stelde me voor aan een oud klasgenootje en ik moest heel hard graven om haar weer in mijn herinneringsveld te krijgen. Maar het lukte! En wat hebben we gezellig bijgepraat. Wat is er toch veel gebeurd in je leven als je terugkijkt, als je elkaar heel lang niet gezien hebt. Heerlijk als zo’n mooie zonnige dag zo lekker na suddert en nageniet momenten bezorgd.
Dezelfde week mocht ik mee met mijn aanstaande schoondochter. Ze ging de bruidsjurk napassen. In december trouwt ze met mijn jongste zoon en de bruiloft wordt tot in de puntjes voorbereid en verzorgd. Weer een feest waar ik heerlijk over voor-genieten kan, niet te veel want er moet ook nog wat te verrassen zijn. Het was voor-genieten om de trouwjurk te zien, op wat er straks komen zal. En genieten en nagenieten omdat ik erbij mocht zijn.
Goh jeetje wat een hoop genietmomentjes had ik de laatste weken. Daar wordt eens mens toch gelukkig van en zeker als je op een stil moment, met een kopje thee en op gepaste tijd en wijze, ze weer heerlijk naar boven kan halen voor een heerlijk nageniet moment.
Tilly Gerritsma
