Dit jaar was het een unieke 4daagse voor mij, samen met mijn kleinzoon Jorne. Het was zijn eerste 4daagse.
Het begon met een onrustige slecht geslapen dinsdagnacht, jippie word ik wel op tijd de wakker. Och de dagen erna ging het steeds beter, deze dagen geen wekker meer gezet.
Als je dan start met het lopen en je hoort de verhalen onderweg van de mede wandelaars, maar zeker ook die van je kleinzoon, verrassend en prachtig toch.
Jorne vond elke dag, met weer een andere route het een mooie beleving. Met vele bekende langs de route gezellig een praatje maken, energie opdoen en dan weer verder genietend van de uitgedoste mensen, de natuur en het prachtige wandelweer.
Onze families, die zoals altijd belangstelling toonde langs de route, helaas toch ook weer door de massale mensen massa vele vrienden gemist, tja en dat hoort er bij zo’n evenement ook bij.
Dan de laatste dag op de Via Gladiola met enthousiaste en uitbundige feestvierende belangstellende langs het parcours was het een feest voor de lopers en toeschouwers, je vergat zo alle pijntjes.
Als klap op de vuurpijl stond er voor binnenkomst ons gezin getooid met slingers e.d. Jetske en Jelne hielden een prachtig spandoek, sierlijk omhoog, zodat wij het in de verte al konden waarnemen. Jinte legde de aankomst prachtig vast op film. Ja dit zijn dan toch kippenvel momenten, die je zeker gaat koesteren.
En dan op naar de wedren om het begeerde kruisje in ontvangst te nemen, uiteraard nadat je route kaart gecontroleerd was of dat je geen controlepost gemist hebt. Tja en nu is het gewoon nagenieten en afkicken.
Zullen we maar zeggen? ... op naar de volgende 4daagse wandel editie van Nijmegen,
Hawdoe!
Gr Jorne van der Burgt en opa Harrie van der Linden
