Onder een stralend zonnetje, maar wel met een koude wind, begon Juliana (zondag 28 oktober) op de kogelberg in Langenboom aan de wedstrijd tegen aartsrivaal SES.
Na drie nederlagen op rij wilde Juliana revanche. Juliana begon dan ook aanvallend aan de wedstrijd, en de eerste 30 minuten speelden zich dan ook vooral af op de helft van SES. Toch was het laatstgenoemde die na 30 minuten een comfortabele 2-0 voorsprong op de borden zag staan.
Zoals al gezegd begon Juliana beter aan de wedstrijd dan SES, Juliana zocht de aanval en SES moest vooral verdedigen. Juliana had wel het betere van het spel, maar verder dan een paar mogelijkheden kwam het echter niet, omdat SES de bal wel steeds uit de eigen zestien wist te houden. Na een kwartier kwam SES op voorsprong toen een vrije trap vanaf het middenveld, wegdraaiend van de keeper, achter de verdediging werd gelegd. Bij de tweede paal was het vervolgens Don Straatman die half vallend, koppend de 1-0 maakte.
Aan het spel veranderde niets, dat bleef zich ook na dit doelpunt voor het merendeel afspelen op de helft van SES. Toch was het opnieuw SES wat toesloeg. Er was net een half uur gespeeld toen Melvin van den Elzen, na matig uitverdedigen, de bal op kon pikken, de achterlijn haalde en daar de bal terug kon leggen op de inlopende Gijs Bens. Voor de laatste was het een koud kunstje om de bal in het lege doel te schuiven. Hierna was Juliana wel aangeslagen en kwam ook SES wat nadrukkelijker op de helft van Juliana. Tot overmaat van ramp van de gasten uit Mill resulteerde dit ook nog in de 3-0 toen vlak voor rust de bal vanaf halverwege de Juliana helft werd voor geslingerd waar Gijs Bens koppend zijn 2e doelpunt aan kon tekenen.
De ruststand werd uiteindelijk ook de eindstand. In de 2e helft was bij Juliana het zelfvertrouwen en de vorm tot onder het nulpunt gezakt. Weliswaar bleef de ploeg hard werken, maar naarmate de tweede helft vorderde werden de pogingen steeds wanhopiger. SES op haar beurt hoefde niet zo nodig meer, en kon zich makkelijk staande houden. De derby ging dan ook langzaam als een nachtkaars uit, waarna Juliana opnieuw met lege handen achterbleef.
