“Ik had nog genoeg plannen” vertelt Ania Jansen, de vestigingsdirecteur van de Millse vestiging van het Merlet College. Vandaag neemt de directeur van de middelbare school in kleine kring afscheid.
Een gedwongen afscheid door haar fysieke beperkingen. Als het aan Ania had gelegen was zij nog een aantal jaren doorgegaan met het verder vormgeven van de toekomst van de school. Een toekomst waar zij alle vertrouwen in heeft. “Natuurlijk komt er een krimp van de bevolking aan maar de school heeft zoveel veerkracht en potentie. Ik heb vertrouwen in het team wat er nu zit. De fundamenten voor goed onderwijs zijn gelegd en daar kan de school op doorbouwen”. Als voorbeeld noemt zij het nieuwe beroepsvak Dienstverlening en Producten. “Hiermee is er toekomstbestendig onderwijs in de vmbo kader- en basisafdeling”. Toekomstbestendig voor de school en voor verdere beroepsmogelijkheden voor de leerlingen.”
Ania begon haar onderwijscarrière in het mbo omdat ze het toen (“en nog steeds!”) belangrijk vindt om een nieuwe generatie mensen voor te bereiden op de toekomst en te begeleiden in het proces van volwassen worden. “We hebben ze nodig”, vervolgt ze, “met hersens en handen die wat kunnen. In Mill doen we allebei: we helpen leerlingen die praktisch willen gaan werken en leerlingen die door gaan stromen via mavo en havo”.
De school in Mill presteerde al een aantal jaren met groot succes, getuige de prima examenresultaten, toen Ania daar in 2006 begon. “De docenten in Mill deden alles voor de leerlingen maar ik merkte dat samen een team zijn nog beter ontwikkeld kon worden”.
Dat is haar de afgelopen tien jaar prima gelukt, getuige de vele reacties die Ania van de collega’s mocht ontvangen. Zonder uitzondering roemt elke medewerker haar inbreng in de ontwikkeling van de school. Ania blijft er bescheiden onder. “Je moet het met de mensen samen doen”. Een mooi voorbeeld van die samenwerking is het predicaat “excellente school” dat onder haar leiding maar liefst vier keer werd uitgereikt. Excellente scholen zijn, volgens de Minister van Onderwijs, uitblinkende scholen. “Dat was voor mij een belangrijke erkenning voor het team, dat we met elkaar goed bezig waren. Daar mag je best trots op zijn”.
In de jaren vóór de erkenning waren de aanmeldingen al stabiel en zelfs groeiende. Ania verklaart dit mede door de goede contacten met basisscholen. Ook werd er in Mill met het leerwegondersteunend onderwijs opnieuw ruimte gecreëerd voor leerlingen die een duwtje in de rug nodig hebben. Volgens haar moeten alle kinderen kansen krijgen. “Ik ben een geboren optimist die geen beren op de weg wil zien”.
Trots, maar ook met een traan zal ze afscheid nemen. Wat gaat ze het meest missen?
“De dynamiek van het werken in een school, met leerlingen, docenten en ondersteunend personeel, kortom die inspirerende drukte van mensen om je heen”.
En al die andere plannen? Breed lachend: “Daar mogen ze me altijd voor benaderen”!
